Palestijnse schooltje in Jubbet Al Dib (C-gebied in Judea) dat illegaal gebouwd werd met subsidies van onder meer België, werd op woensdagochtend 23 augustus weerom afgebroken. Enkel de fundamenten blijven over. [beeldbron: Nawaj’a/B’Tselem]
In een bericht van het Belgische ministerie van Buitendlandse Zaken van 24 augustus 2017 wordt de sloop door Israël van door België illegaal gebouwde constructies in de zogenaamde “Palestijnse gebieden” veroordeelt:
“Vicepremier en minister van Buitenlandse Zaken Didier Reynders en vicepremier en minister van Ontwikkelingssamenwerking Alexander De Croo veroordelen de sloop van een school in zone C van de bezette Palestijnse gebieden door de Israëlische overheid. De school in Jubbet Al Dib, in de buurt van Bethlehem, is gefinancierd door verschillende internationale donoren waaronder België. De sloop volgt op de inbeslagname van zonnepanelen in zone C van de bezette Palestijnse gebieden, in het dorp Abu Nwar op 9 augustus. Die zonnepanelen zijn door de Belgische Ontwikkelingssamenwerking gefinancierd. Ze leverden energie aan de lokalen en speeltuin van een andere school.”
De Belgische anti-Israëlpolitiek onder het mom van vermeende “ontwikkelingshulp voor Palestijnen”, lijkt geen verf te pakken in Israël. België zou de ontwikkelingsgelden die worden geïnd bij de gemiddelde (veelal verpauperde) belastingsbetaler beter investeren in duurzame en zinvolle ontwikkelingsprojecten in plaats van dan te trachten haar eigen politieke agenda op te dringen aan de onafhankelijke Joodse staat Israël. Illegale constructies optrekken in een gebied dat al decennialang het strijdtoneel is van het Arabisch-Israëlisch conflict en die riskeren om weer afgebroken te worden precies omdat ze illegaal zijn conform het internationaal recht, is zinloze verspilling van overheidsgeld en een onaanvaardbare inmenging in de binnenlandse aangelegenheden van een bevriende natie.
Overigens kwam de betreffende Palestijnse kolonie Jubbet Al Dib in het Israëlische C-gebied (kaartje rechts) reeds eerder in het nieuws toen in juni ’17 Israël er 96 door Nederland gedoneerde zonnepanelen confisqueerde. In een brief aan Mark Rutte heeft de Israëlische premier Benjamin Netanyahu in het begin van augustus aan Nederland belooft dat het de zonnepanelen zal terugkrijgen die Israëlische troepen in beslag namen.
De Oslo Akkoorden van 1993 verdeelden Judea & Samaria (aka de Westelijke Jordaanoever) in drie controlegebieden: Area A dat onder de volledige controle is van de Palestijnse Autoriteit; Area B dat onder Palestijnse burgerlijke controle staat en tegelijk onder gedeelde Israelisch-Palestijnse veiligheidscontrole; en Area C dat door Israël wordt gecontroleerd.
Het Area C-gebied omvat 62% van Judea & Samaria, waarvan slechts 5,8 procent ervan wordt bewoond door Palestijnse Arabieren. Dit was in 1993-1994 slechts een “tijdelijke” oplossing in afwachting van een onderhandeld vredesakkoord tussen Israël en de Palestijnen. Echter, het vredesproces heeft tot nog toe weinig of niets heeft opgeleverd en de schuld voor dat falen wordt door de EU om de gekende redenen (doorspekt met Middeleeuwse vooroordelen jegens Joden) eenzijdig bij Israël gelegd. Bewust negeert Europa het decennia oude rejectionisme van de Palestijnen en worden de terreurdaden van Hamas en Co als een “ondeugende kwajongensstreek” weggelachen.
Vandaar dat de Europese Unie (met België, Nederland en Noorwegen op kop) thans eenzijdig af wil van die Oslo overeenkomst en Area C volledig onder de controle wil brengen van de Palestijnse Autoriteit om en er een Palestijnse soevereine staat op te richten. De Europese Unie heeft beslist om een reeks stappen te zetten die de controle van Israël van het Area C-gebied in Judea & Samaria (West Bank) moeten ondermijnen.
Dat staat onder meer te lezen in een officieel EU-document van januari 2012 getiteld “Area C and Palestinian state building”. In essentie zegt Europa in dat dokument “omdat het Area C-gebied van essentieel belang is om een leefbare Palestijnse staat te verwezenlijken, wij alles zullen doen wat nodig is om de Palestijnse ontwikkeling in het gebied te bevorderen, ongeacht het planningsbeleid van Israël.”
Kortom, de Europeanen hebben besloten om de Israëlische reguleringen simpelweg te negeren en beschouwen de betwiste gebieden in Judea & Samaria reeds als het feitelijke grondgebied van een toekomstige onafhankelijke Palestijnse staat en dat met een vredesakkoord met Israël als het even kan en zonder vrede als het moet én dus ook zonder de instemming van Israël.
Aldus maakt Europa al geruime tijd jacht op het Israëlisch C-gebied om er ‘Palestina’ op te richten met (oost) Jeruzalem als haar toekomstige hoofdstad. Het gebruikt daarvoor alle economische, financiële en diplomatieke middelen voor met inbegrip van Europese boycot van Israël’s economische producten. Aldus tracht Europa nieuwe feiten (o.m. door de bouw van illegale constructies) aan de grond te creëren en Israël aldus op de knieën te dwingen en te accepteren wat Europa reeds als een feit beschouwt, met name een Palestijnse staat op de Westbank.
Gearchiveerd onder:België
