Deze screenshot van de website van Movement X, geleid door de Antwerpse-Libanese volksmenner Dyab Abou JahJah, laat maar weinig aan de verbeelding over. Suggestieve scherpe kogels pennen. “It’s Time to Move!” luidt het nieuwe credo van MvX. Straks misschien echte kogels of.. blijft het toch maar bij pennen? Met JahJah weet je maar nooit. Waakzaam blijven is de boodschap.

In Brussel werd op 7 oktober 2014 een nieuwe beweging opgericht onder de naam Movement X (MvX). Initiatiefnemer is Abou JahJah (°1971, Henin, Libanon) die rondom zich een reeks bekende namen heeft verzameld. In een artikel in De Standaard onder de titel “Ik ben nog altijd radicaal en dissident” heeft hij het over MvX als “een burgerrechtenbeweging die allochtonen én autochtonen verenigt om elke vorm van discriminatie uit te roeien.” JahJah wil met Movement X de strijd tegen het ‘onrechtvaardige België jegens allochtonen’ opnieuw radicaliseren “by any means necessary”. Met dat doel heeft hij ook een aantal bekende en minder bekende niet-moslims verzameld, maar dan wel eerder als excuus-autochtonen met het doel om zijn kersverse beweging de schijn van waarachtigheid te geven.

Onlangs liet JahJah zich opmerken door in een twitterbericht burgemeester van Antwerpen Bart De Wever een ‘Zionistenpijper’ te noemen omdat hij de bewaking voor de Joodse gemeenschap voor en tijdens de Joodse feestdagen in Antwerpen had opgedreven na de bloedige terroristische aanslag in Brussel van 24 mei 2014 door een Franse teruggekeerde Syriëstrijder van IS (ISIS).

Dyab Abou JahJah heeft zijn streken duidelijk nog niet verleerd. Een verspreking zoals deze verraadt onmiskenbaar wat achter het onschuldig geneuzel van deze verbale gladjanus in werkelijkheid schuilgaat.

JahJah is berucht in Antwerpen en dan vooral onder de Joodse gemeenschap. In 2000 richtte deze van Libanese origine in Antwerpen de AEL (Arabisch-Europese Liga) op, een antisemitische en virulent anti-Israëlische Jihadistische organisatie. Haar leden waren nagenoeg allen burgers van Marokkaanse origine die, achter het masker van de strijd tegen het racisme en discriminatie in de samenleving, openlijk de geweldscultuur van Hamas en Hezbollah beleden. Lees ook op deze blog: AEL-leider Karim Hassoun over de oplossing van het ‘Joods probleem’.

Die beweging van JahJah haalde de internationale pers toen na twee dagen van rellen in Antwerpen en Borgerocco (Borgerhout) de moslimleider op 28 november 2002 werd gearresteerd wegens het aanzetten tot geweld. Vooral de doortocht doorheen de diamantwijk van Antwerpen van honderden migranten van voornamelijk Marokkaanse origine, waarbij heel wat vernielingen werden aangericht en vele winkelramen sneuvelden, staat de Joodse gemeenschap van Antwerpen nog levendig voor de ogen. In 2005 trok JahJah naar Libanon om daar wat ‘praktijkervaring’ op te doen (zie plaatje onderaan) en de AEL verder vanuit Libanon te instrueren.

Intussen bleef de AEL verder het nieuws halen. Op de website van de AEL werden op zaterdag 4 februari 2006 twee antisemitische cartoons afgebeeld. In de eerste cartoon deelt Hitler het bed met Anne Frank. Op de andere prent werd de Holocaust geminimaliseerd. In Nederland werd Jahjah veroordeeld wegens antisemitisme voor het publiceren van deze grove cartoons, in België ontkwam hij aan vervolging. De publicatie van de Deense cartoons op 30 september 2005 die de spot dreven met de profeet Mohammed, lagen aan de basis van de antisemitische cartoons van de Arabisch Europese Liga (AEL).

Dan is er nog de kwestie van Brahim Harchaoui, bestuurslid van de AEL, die namens de organisatie in maart 2009 een ontmoeting had met haar icoon Samir Kuntar (plaatje rechts).

Kuntar is een beruchte Libanese moordenaar die enkele Joodse kinderen met zijn geweerkolf had doodgeslagen en vervroegd op vrije voeten kwam in ruil voor de stoffelijke resten van IDF-soldaten.

Joods Actueel Magazine bracht in april 2009 dit voorval in het nieuws waarop de AEL prompt voor de rechtbank een kortgeding aanspande tegen hoofdredacteur Michael Freilich om te beletten dat die zou publiceren in het JA-magazine. De AEL verloor het proces en moest een boete èn de gerechtskosten betalen.

Intussen brak in het Midden-Oosten de Arabische Lente uit en werd in Antwerpen Sharia4Belgium opgericht die veel van de voormalige AEL-militanten zal opslokken. Stichter Fouad Belkacem zit momenteel in de cel en wacht op de uitspraak van zijn proces voor het ronselen van Syriëstrijders voor het Al Nusra Front en Islamitische Staat (IS/ISIS) die president Bashar Assad in Syrië van de macht wil drijven en tegelijk een groot islamitisch imperium wil oprichten in het M-O.

Abu JahJah keerde terug naar België en kreeg in januari 2014 zowaar een eigen wekelijkse kolom in de Vlaamse krant De Standaard. Begin oktober 2014 werd Movement X opgericht die ondermeer wordt gesteund door de Antwerpse SP.A (Vlaamse Socialisten) voorzitster en Vlaams parlementslid Yasmine Kherbache die publiekelijk haar sympathie betuigde voor de nieuwe beweging van Abou Jahjah.

Opmerkelijk is punt 5 van de platformtekst die werd goedgekeurd op het 1ste Congres van Mov-X. Die tekst bevat maar vijf moties en onderstreept daarmee het belang dat aan Motie 5 wordt toegekend en die oproept tot een nationale boycot van Israël en om de antisemitische BDS-beweging te steunen: “Movement X roept de verschillende overheden, de academische wereld, de sociale partners, het middenveld en het bedrijfsleven op om mee de huidige BDS-platformtekst (Boycott, Divestment and Sanctions m.b.t. “Israel”) te onderschrijven en te respecteren.”

Naast Peter Terryn, Walter Zinzen en vele anderen, werd ook Yassine Chanouf aangetrokken die inmiddels bestuurslid is van Movement X (plaatje hiernaast met Arafatsjaaltje). Channouf over zijn aansluiting: “Ver weg van die eindeloze slaperige vertoningen die er nu opgevoerd worden over “de noodzaak van bruggen bouwen, gedeelde verantwoordelijkheid, distantiëring, (de)radicalisering, het afstappen van het wij-zij denken etc” wil ik me engageren in een organisatie waar activisme, strijdbaarheid, onafhankelijkheid en radicalisme de kernwaarden van zijn.”

Met Yassine Channouf in het MvX bestuur wordt het snel duidelijk welke weg het met Movement X moet opgaan: tegen de Joden, tegen het Zionisme en tegen Israël. In juli 2014 verscheen in Knack magazine een Israëlkritisch artikel dat – en ik citeer Joods Actueel “alle rode lijnen overschrijdt”. Het artikel verscheen enkele dagen eerder op de website van De Wereldmorgen.be, een mediaproduct op het internet van de marxistisch-leninistische partij PVDA, onder de titel “Israël, het laatste bolwerk van antisemitisme op aarde” waar het nu nog staat. In Knack daarentegen werd het inmiddels snel verwijderd na protesten wegens het verspreiden van antisemitisme.

In het bewuste artikel waarin hij het Zionisme op één lijn stelt met het nazisme, roept Chanouf Europese politici op om “het laatste systematische antisemitische land te boycotten, en dat is de zionistische staat Israël.” Zo schrijft hij ondermeer: “Het zionisme is dus een antisemitische ideologie par excellence. Israël heeft het antisemitisme nodig als bloedlijn om zo zijn eigen voortbestaan te garanderen. Hoe meer antisemitisme er op aarde is, hoe meer joden er migreren naar Israël om zo het voortbestaan van Israël als militaire kolonie op Arabisch grondgebied te garanderen.”

Movement X lijkt aldus die suffe Belgen en Vlamingen opnieuw de oude antisemitische koek in te willen peperen, zij het in een nieuwe verpakking. Verknipte Jodenhaat onder het mom van Israëlkritiek, anti-Zionisme en puur anti-Israëlisme. Benieuwd naar waar deze vernieuwde radicalisering onder leiding van Abu JahJah en Yasine Chanouf de Belgische en Vlaamse allochtone moslims ons weer zal brengen… :(

door Brabosh.com

Plaatje hieronder: Abou JahJah, als militant in Libanon en Hezbollah, oprichter van AEL en Resist en tegenwoordig columnist in De Standaard en…  president van Movement X.

Voor zijn terugkeer naar België dook Jahjah op in een foto waarop hij met een Kalashnikov AK47 prijkt. Joods Actueel berichtte dat het een wapen van Hongaarse makelij betrof met het kenteken Magyar 66H 73971. Het magazine schreef dat het wapen “door Vlaamse allochtonen uit Vilvoorde werd buitgemaakt en op een omgebrachte Hezbollahterrorist in de buurt van Aleppo op 7 juni 2013 teruggevonden”.

“Ik wil niet leven in een land waar de Kristallnacht straks enkel nog met bewakers voor de deur kan herdacht worden.”
[Lodewijk Asscher, minister Sociale Zaken en Werkgelegenheid op 9.11.2014 te Amsterdam]

Zaterdagochtend 15 november werd omstreeks 9u15 op nauwelijks vijftig meter van mijn appartement een Antwerpse religieus-orthodoxe Jood (rabbijn?) neergestoken, in wat duidelijk een door antisemitisme geïnspireerde terreuraanslag was. De 31-jarige Joodse man kreeg een steekwond in zijn nek en moest voor verzorging worden opgenomen in het ziekenhuis. Gelukkig was het minder erg dan gevreesd en kon de rabbijn een paar uren later weer naar huis.

Het incident speelde zich af onder een slecht verlichte spoorwegbrug aan het Kievitplein, waar het zelfs bij klaarlichte dag nog erg donker oogt. De dader, die zich ongestoord en blijkbaar onherkend uit de voeten maakte, zal zich wellicht hebben laten inspireren door de vele steekpartijen die Palestijnse moslims de afgelopen weken uitvoerden in Jeruzalem en andere steden in Israël en op de Westbank. Daar moet verder geen tekeningetje bij, me dunkt. Copycat aanslag, niks anders.

Aan het Kievitplein en de straten errond achter de spoorlijn was deze buurt voor het begin van de Tweede Wereldoorlog een erg levendige Joodse buurt. De Stoomstraat, Van Immerseelstraat, Milistraat enz. tot aan de Provinciestraat bruistte van Joodse activiteit maar die werd in de jaren 1940 door de nazi’s en hun Vlaamse collaborateurs volkomen teniet gedaan. Thans bevinden er zich nog enkele Joodse scholen en enkele synagoges, maar van die vroegere levendigheid is geen spoor mee te merken. Jammer.

Die oude vooroorlogse Joodse buurt gaat ongemerkt over in wat wij hier in de volksmond ‘Borgerocco’ noemen, een verbastering van Borgerhout, een district van Antwerpen, dat de thuis is geworden van duizenden migranten van voornamelijk Marokkaanse en van moslim origine.

In de Provinciestraat bevindt zich de befaamde Joodse bakkerij en patisserie Kleinblatt en een paar huizen vandaan een Marokaanse bakkerij waar een replica van de Rotskoepel van Jeruzalem op de toog staat pal naast de kassa en waar je munten in kan stoppen “ter steun”.

Ja, steun aan wat en wie en waarom? Ik heb nog nooit aan die bakker durven vragen wat dat ding op zijn toog doet, maar ik kan het wel raden natuurlijk.

Joden en moslims delen dus al jaren die wijk en dat heeft tot op heden tot weinig noemenswaardige incidenten geleid, behalve dan de gekende antisemitische schimpscheuten naar Joden toe, die gewoonlijk zwijgend en met de ogen naar de grond gericht, gelaten geïncasseerd dan wel genegeerd worden.

Echter, sinds gisterochtend werd die wederzijdse tolerantie, dat stilzwijgende pact onder de tegengestelde volks- en religieuze groepen, brutaal doorbroken door die aanslag op de rabbijn. Het feit dat dit incident zich bovendien op de sabbat afspeelde en wel precies op die plek waar het hart sloeg van die levendige vooroorlogse Joodse buurt, maakt het allemaal nog wat significanter en grimmiger.

Gelukkig is het voor de Joodse rabbijn deze keer goed afgelopen, maar de psychologische schade aan de hele Joodse gemeenschap van Antwerpen, die zo’n 20.000 leden groot is en in hoofdzaak gevormd wordt door zichtbaar religieus-orthodoxe Joden, moet enorm zijn. De Joden van Antwerpen hebben gisteren een dreun van jewelste gekregen die nog lang zal nazinderen. In de vermeende bubbel van veiligheid in het ‘Jeruzalem van het Noorden’ zoals het hier vroeger genoemd werd, is een gat geslagen zo groot als een huis.

In de nasleep van de viervoudige moord in mei 2014 in het Joods Museum te Brussel, leek tijdens de Joodse feestdagen van september de wijk waar ik woon wel op een belegerde vesting. Nooit geziene veiligheidsmaatregelen, compleet verlaten straten wegens parkeerverbod, afspanningen, wegblokkades, honderden politieagenten met machinegeweren, controles, intensieve patrouilles enz. hebben imho het onveiligheidsgevoel bij de Antwerpse Joden in werkelijkheid alleen maar doen toenemen.

Dat zal er na deze aanslag niet op verbeteren, integendeel. Te lang werd weggekeken van de aankomende wrevel, het sluimerend antisemitisme onder moslims waarover met geen woord werd gerept in de Joodse pers noch openlijk of tijdens samenkomsten, het angstvallig wegwuiven van antisemitische signalen, het bewust toedekken en verzwijgen van moslimantisemitisme, dat met de oorlog in het Midden-Oosten alleen maar is toegenomen en zijn slopend werk deed in de geesten van de migranten.

Met wegblokkades en wegkijken van het probleem, zal je nooit het aanstormend moslim antisemitisme kunnen bestrijden. Ik kan mij best voorstellen dat Abou Jahjah en zijn Movement X hier weer veel hout uit zal snijden. De Joden èn de niet-Joden moeten dergelijke oproerkraaiers een stap voor blijven. Moslim antisemitisme bestrijden moet aan de bron gebeuren. Het moet allereerst bespreekbaar worden gemaakt. Thuis, in de opvoeding, de anti-Joodse an anti-Israël propaganda bestrijden in de moslim theehuizen en synagogen,  syncroon met de bestrijding van de hoge werkloosheid onder migranten enz.

Al bij al vrees ik dat de aanslag van gisteren de voorbode is van nog meer onheil. En eens het hek van de dam is zal er geen houden meer aan zijn.

door Brabosh.com

Bijna 75 jaar geleden: Oproep van het Comité tot Verdediging van de Rechten der Joden (met HQ op hetzelfde adres als het tegenwoordige Chomre Hadass), tot het houden van een massameeting op zaterdagavond 13 januari 1940 in de Antwerpse Diamantkring in de Pelikaansstraat te Antwerpen. De geschiedenis herhaalt zich… :(

Laatst bijgewerkt: zondag 23 november 2014 om 09u34'

In een voorwoord van hoofdredacteur Michael Freilich in het novembernummer van Joods Actueel Magazine, dat een interview vooraf gaat met Antwerpse schepen Claude Marinower, doet de redacteur een goed onderbouwd pleidooi voor meer en betere bewaking van Joodse scholen, instellingen en synagogen in ons land en in Antwerpen in het bijzonder en vooral dat de zware kosten daarvan – of minstens een groot deel toch – door de staat zou worden bekostigd net zoals dat in Duitsland en Nederland het geval is.

Als Antwerpse niet-Joodse Zionist ben ik geneigd te zeggen: beste Joden van Antwerpen en omstreken. Stop a.u.b. met zeuren. Luister wat Theodor Herzl, de geestelijke vader van het Zionisme, naar aanleiding van de Dreyfuss Affaire in zijn schrift Der Judenstaat in 1896 hierover het volgende concludeerde: “De assimilatie van de Jood in Europa is mislukt [en zal ook nooit lukken.]“

Kortom: de Jodenhaat onder de (niet-Joodse) Belgen gaat nooit weg en zelfs als het soms wat minder lijkt, steekt die vroeg of laat weer in alle hevigheid de kop op. Mijn advies is bijgevolg hetzelfde als dat destijds van de wijze Theodor Herzl en van de Zionistische beweging in het algemeen: pak uw koffers, trek naar Israël en help daar de Joodse staat verder uitbouwen tot een modelstaat in de wereld, die het overigens nu al is in het Midden-Oosten.

Israël, het vlaggeschip van de vrije wereld in de gitzwarte diepe oceaan van islamistische repressie, genocide en terreur in het werelddeel wat ooit de bakermat van de beschaving was, vooraleer Mohammed in de 7de eeuw na. C. op het toneel verscheen.

Vergeet België, vergeet Europa, die Joden nooit als hun gelijken noch als evenwaardige partners en volksgenoten zullen beschouwen en bij de minste tegenslag, rampspoed, crisis of oorlog, andermaal de Jood van alle miserie zullen beschuldigen die hun persoonlijk, als gemeenschap  en/of als volk is overvallen. Was ik een Jood dan was ik gisteren reeds vertrokken naar Jeruzalem en niet volgend jaar!

Geef toe, Antwerpse straten met wegblokkades, politieposten, gebarricadeerde instellingen en synagogen enz… begint een en ander niet verdacht veel te lijken op de Joodse getto’s van voor de Tweede Wereldoorlog tot heel ver helemaal terug tot in de Middeleeuwen?

De Joden van Antwerpen zijn bang en dat is begrijpelijk maar niet verschoonbaar. Zoals het volksgezegde ons voortdurend waarschuwt: angst is een slechte raadgever. Je laten leiden door angst en emoties kan zelfs gevaarlijk zijn, niet enkel voor onszelves maar voor de vele anderen die door onze aanpak eveneens in angst vervallen. Bovendien zijn de middelen om die angst te bestrijden de verkeerde.

Niet de angst an sich moet bestreden worden maar de bron van die angst: met name de inherente Jodenhaat die elke niet-Jood vanaf zijn jeugd wordt ingelepeld met dezelfde stereotiepen over Joden als 100 jaar geleden maar die in onze tijd vooral aanwezig zijn en openlijk geuit worden onder een belangrijk deel van onze eigenste moslimbevolking, die intussen al zo’n 5 tot 6 procent uitmaakt van alle Belgen.

Berlijn, 1 april 1933: Boycot van Joodse handelszaken in dit geval een zaak van ene N. Jsrael…

Jodenhaat die onder de Belgische niet-Joden en moslims nog aangewakkerd en gevoed wordt door de vele conflicten in het Midden-Oosten, tussen Arabieren en Perzen, moslims tegen andere moslims, Sjiieten versus Soennieten, Alawieten en Koerden, moslims tegen christenen en andere minderheden.

De oorlog van de Arabieren in het algemeen en de Palestijnse Arabieren in het bijzonder tegen de Joodse staat en last but not least het anti-Israëlbeleid van België in het algemeen en zijn politici in het bijzonder.

Durf toe te geven dat bv. een religieuze Jood die onder een donkere brug in Antwerpen Centraal een mes in de hals krijgt; een bloedige aanslag door een terugkerende Franse Syriëstrijder ver weg in Brussel tegen een museum dat niet eens een Joodse instelling is met weliswaar het etiket ‘Joods Museum van België’, dat daar inderdaad geen kruid tegen gewassen is en dat helaas geen enkele blokkade, stalen deur of poort ertegen opgewassen is.

De enige manier om de Joden van België op afdoende wijze die bescherming te geven die ze inderdaad nodig hebben, is ze allemaal samen in een getto (of verschillende getto’s) te persen en er een hoge muur rond bouwen van minstens 12 meter hoogte, bezegeld met prikkeldraad en glasscherven en een inkompoort met 10.000 volt onder stroom gezet. En ja, wie wil dat nog in onze tijd?

Een Duitse postkaart toont de ingang van het getto van Lodz in Polen, anno 1940-1941 (in het Duits: Litzmannstadt Ghetto). Links van het bordje in het midden  ‘Gesperrt für Fussgänger” lopen de vrije Polen, rechts zijn enkele opgesloten Joden te zien. Lodz bleek later voor ca. 230.000 Joden en ca. 5.000 Roma (zigeuners) het voorgeborchte te zijn naar de hel van de concentratie- en vernietigingskampen in het oosten, voornamelijk naar Chelmno en Auschwitz-Birkenau. Het bord rechts leest: “Woongebied der Joden – Betreden verboden.” [bron]

door Brabosh.com

Op 21 november 2014 werd te Brussel, België, een Joodse organisatie en vzw opgericht onder de naam Een Andere Joodse Stem (EAJS) die naar eigen zeggen “aan progressieve Joden in Vlaanderen een nieuwe progressieve stem wil geven.” De EASJ associeert zich met de UPJB (Union Progressive des Juifs Belges) en verzorgt samen met hen de vertegenwoordiging in België voor de EJJP (European Jews for a Just Peace).

De gelijkenis met Een Ander Joods Geluid in Nederland van Jaap Hamburger is ook geen toeval. Mediacoördinator van AEJS Amir Haberkorn zegt hierover:“Wij zijn joden uit Vlaanderen die samen zijn gekomen om een andere stem in het debat te laten horen, omdat we als mensen en joden onszelf niet kunnen terugvinden in de politiek van Israël.”

Tot nog toe bestond in Vlaanderen geen enkele Joodse organisatie die het Arabisch/Israëlisch conflict als hoofdthema heeft, maar daar komt met de EAJS thans verandering in. In tegenstelling tot wat Israëlbashers beweren bestaat er geen Joodse Lobby in België en al helemaal geen Israël Lobby, tot spijt van Lucas Catherine die er zelfs meerdere boeken over schreef.

De enigen in Vlaams-België die actief op het internet voor Israël ijveren, zijn bij mijn weten, de blog van het gekende maandblad Joods Actueel o.l.v. hoofdredacteur Michael Freilich die niet eens een Zionist is en ondergetekende Brabosh.com die met zijn blog Vlaamse Vrienden voor Israël wel een fulltime Zionist is maar niet eens een Jood.

Ook het Forum der Joodse Organisaties laat zich voornamelijk met de Joodse huis- tuin- en keukenwinkel en de strijd tegen het antisemitisme in het algemeen maar vaart met Hans Knoop als expert inzake het M-O conflict een behoedzame koers omtrent Israël in een wat ik noem “progressieve” en Israëlkritische benadering. Voor de rest – op B’nai B’rith en de Joodse vrouwenbond van WIZO na – is het hier in Vlaanderen roepen in de woestijn en kan je het aantal actieve Zionisten op één hand tellen.

Voor het eerst krijgen we dus in Vlaanderen een Joodse organisatie aan het werk die actief de Palestijnse belangen gaat verdedigen, regelrecht in tegen het veiligheidsbeleid van Israël’s opeenvolgende regeringen. In de blog DeWereldmorgen.be, een door de Belgische staat gesubsieerde media-organisatie, in wezen een zoveelste uitgave van de marxistische communistische PVDA, werd deze week door de kende Israëlbasher Lode Vanoost uitvoerig aandacht besteed aan de oprichting van de EAJS.

Bestuursleden van de EAJS zijn Charles ‘Amir’ Haberkorn, Anya Topolski, Guilel Treiber, Ilana Sumka, Itamar Shulka en Anne Grauwels. Vooral de figuur van Anya Topolski valt op. De 36-jarige van Canadees-Poolse origine, stond dit jaar voor de verkiezingen op de 27ste plaats voor Groen afdeling Leuven. Ze lijkt lijkt het zo goed te kunnen stellen met Dyab Abou Jahjah en zijn Movement X dat deze haar op 15 sep. jl. de suggestie doet: “Misschien een joods-moslim coalitie vormen tegen de ‘enlightened radicale atheïsten’ (ERA) ?”

Bezieler en oprichter  is de 69-jarige marxistische Amir Haberkorn. Een enkele opvraging om info via Google levert genoeg inofmatie op omtrent oprichter van EAJS die bij iedere rechtgeaarde pro-Israëlactiviste zoals ondergetekende, onmiddellijk de haren ten berge doet reizen.

Haberkorn ondertekende samen met Abou Jahjah, Nadine Rosa-Rosso (PVDA), Ludo De Brabander (Vrede vzw), Karim Hassoun (AEL) en vele anderen een petitielijst aan het EU-parlement om Hamas van de terreurlijst te halen en als vertegenwoordiger van het Palestijnse volk te erkennen.

Een kort overzicht van de stellingen van stichter Amir Haberkorn: zo fulmineert hij tegen wat hij noemt de “Apartheidspolitiek” van Israël; hij klaagt voortdurend dat hij wordt tegengewerkt en de mond gesnoerd door een fictieve “Joodse lobby” in België en/of Europa; hij noemt de terreur van Hamas tegen Israël “Palestijnse gerechtvaardigde weerstandsstrategie”; hij wil Israël’s legale blokkade van Gaza opheffen; kant zich tegen de Veiligheidsmuur in Israël; ijvert voor de tweestatenoplossing gebaseerd op de pre-1967 lijnen (voor sommigen reeds een “grens”) en kant zich tegen het nederzettingenbeleid op de Westelijke Jordaanoever en meer in het bijzonder tegen Joodse woningbouw in Oost-Jeruzalem.

Zeg nu zelf: voor wie advoceert EAJS? Voor Hamas of voor Israël? Hij mag beweren dat hij Israël niet wil vernietigen, maar keurt alles goed wat de vernietiging bewerkstelligt. Toe nou…

Het wordt tijd dat al de Antwerpse Joden zich gaan bezinnen om eindelijk hun krachten te bundelen inzake de verdediging in Vlaanderen van de Joodse staat aka het Land van Israël, al hun onderlinge meningsverschillen inzake Israël voor onbepaalde tijd opbergen en krachtig pro-Israël geluid gaan produceren vooraleer EAJS definitief voet aan de grond krijgt in de harten en zielen van pro-Israël Joden en niet-Joden in Vlaanderen en in de rest van het land.

En tegen meester illusionist en leugenfabrikant Lucas Catherine zou ik eindelijk willen kunnen zeggen: De Israël Lobby bestaat jammer genoeg nog altijd niet in België/Vlaanderen, maar opgelet: ze komt eraan zetten en ze gaat veel lawaai maken!

Organisaties waarmee EAJS zegt te zullen samenwerken:

door Brabosh.com

Het CegeSoma dreigt te verdwijnen!
Door de aangekondigde besparingen wordt het voortbestaan van het Studiecentrum Oorlog en Maatschappij (CegeSoma) bedreigd. Met deze petitie willen wij hiertegen protesteren. Het CegeSoma neemt vandaag een onmisbare wetenschappelijke en maatschappelijke plaats in in het debat over de meest donkere en delicate aspecten van onze hedendaagse geschiedenis.

Initiatiefnemers:

Bruno De Wever (UGent) & Laurence van Ypersele (UCL), leden van de Wetenschappelijke Commissie van CegeSoma.

Het Studiecentrum Oorlog en Maatschappij (CegeSoma) mag niet verdwijnen!

Het CegeSoma, met zo’n 45 vaste en tijdelijke medewerkers , een dotatie van 1,5 miljoen Euro en een totaalbudget van 2,5 miljoen Euro, is één van de kleinste instellingen die op federaal niveau actief zijn. Het is in 1969 opgericht als een centrum over de geschiedenis van WO II en daarna uitgegroeid tot een internationaal gereputeerd kenniscentrum over conflictgeschiedenis in de 20ste eeuw. Het combineert onderzoek, documentatie en publiekswerking. Het is gespecialiseerd in de studie van de donkerste jaren van de eerste helft van de vorige eeuw en een vertrouwd servicecentrum voor bevolking en overheid. Voor Belgische historici van de nieuwste tijd fungeert het als een uniek platform van samenwerking en dialoog over alle grenzen heen. In vele opzichten is het ook een buitenbeentje. Het is niet erkend als een Federale Wetenschappelijke Instelling en telt als gevolg daarvan geen enkele ambtenaar onder zijn personeel. Voor de financiering van zijn medewerkers in vast dienstverband steunt het dus helemaal op de jaarlijks toegekende dotatie.

Voor dit kleine centrum zijn de gevolgen van de bezuinigingen waartoe de federale regering op 15 oktober jl. besloot catastrofaal. Na drie jaar besparingen onder de vorige regering, wordt de kaasschaaf gehanteerd, met een vermindering van de dotatie met 4% op personeelsuitgaven, 20 % op werking en 22 % op investeringen. In 2015 zullen daardoor alle opgebouwde reserves zijn uitgeput. Er kan dan enkel nog personeel worden afgedankt. Maar in deze relatief jonge instelling bereikt niemand in 2015 de pensioenleeftijd en hebben bijna alle personeelsleden recht op een opzegvergoeding die hoger ligt dan hun jaarsalaris. De kwadratuur van de cirkel dus. Wanneer je een dergelijke besparing op jaarbasis moet realiseren volstaat het dus niet 4% in de budgetlast voor lonen weg te knippen. Het gaat over veel en veel meer. Daardoor wordt namelijk ook gesneden in de kleine ploeg van ‘vaste’ mensen die in de loop van hun carrière een kapitaal aan kennis en ervaring hebben opgebouwd. De ruggengraat van de instelling wordt dus aangetast. Wanneer deze besparing onveranderd wordt doorgevoerd – en tussen 2016 en 2019 komt er nog jaarlijks 2% bovenop – wordt het doodvonnis van het CegeSoma getekend .

Staatssecretaris voor Wetenschapsbeleid Elke Sleurs (N-VA)

De ondertekenaars van deze petitie wensen dat het CegeSoma blijft bestaan en zijn werking kan verder zetten. Zij vinden het van het grootste belang dat dit bijzonder erfgoed verder wordt bewaard, bestudeerd en aan een breed publiek bekend gemaakt.

Zij vragen aan de bevoegde staatssecretaris voor Wetenschapsbeleid, Elke Sleurs, dat er voldoende middelen worden gezocht om het voortbestaan van het CegeSoma te verzekeren.

Teken hier de petitie “Mev. Elke Sleurs**, het Cegesoma dreigt te verdwijnen!”

Hier tekenen KLIK

** Elke Sleurs zetelt sinds de recente verkiezingen voor de Vlaamse-nationalistische partij N-VA in het Vlaams parlement en in de hervormde Senaat. Zij is staatssecretaris voor Armoedebestrijding, Gelijke Kansen, Personen met een beperking, Bestrijding van de fiscale fraude en Wetenschapsbeleid.

Cegesoma http://www.cegesoma.be/
https://www.facebook.com/pages/Cegesoma/67445123552

Bart De Wever, achter de schermen de feitelijke baas van België, is duidelijk in zijn nopjes met de nakende erkenning van ‘Palestina’ bestuurd door de eenheidsregering van Hamas en Al Fatah.

Na het parlement van Groot-Brittannië op 13 oktober, Zweden officieel op 30 oktober en het parlement van Frankrijk op 2 december maakt ook België aanstalten om de Palestijnse ‘staat’ de facto te erkennen, hoewel die staat van het ‘uitgevonden volk’ geen grond en geen grenzen bezit en zich grotendeels op Israëlische bodem bevindt.

Het Brusselse Manneken Pis zeikt op de Joodse staat

Onder leiding van de Vlaams-nationalistische partij N-VA van Bart De Wever, de grootste partij van Vlaanderen en België, in samenwerking met de overige regeringspartijen CD&V (christendemocraten) Open VLD (de Vlaamse liberalen) en MR (de Waalse liberalen) bereidt de Belgische regering Michel I de officiële erkenning voor van de fictieve staat Palestina.

Dit kan snel gebeuren omdat zoals Le Soir schrijft: “dit niet te lang zal aanslepen omdat er een akkoord over bestaat binnen de meerderheid.”

Zoals bekend is België een voorstander van de tweestatenoplossing, 2 aparte staten – een Joodse en een Islamitische – die vreedzaam naast elkaar leven. Ook België loopt hiermee vooruit op een vredesverdrag en lijkt niet te begrijpen dat een premature erkenning van ‘Palestina’ volgens de Groene Lijn van april 1949 (pre-1967 lijn) nergens toe kan leiden zolang daar niet eerst met Israël over onderhandeld wordt.

door Brabosh.com

en

Enkele dagen geleden berichtte ik hier dat de Belgische regering overweegt om de nep-staat Palestina te erkennen en gaf en passant een flinke sneer naar Bart De Wever en zijn Vlaams-nationale partij N-VA, de werkelijke motor die achter de creatie zit van het huidige kabinet.

Dat werd meteen stevig afgezwakt door enkele Antwerpse Joodse leiders, die uiteraard met veel liefde en trouw hun gekende beschermheren afschermen met André Gantman (fractievoorzitter N-VA in de Antwerpse gemeenteraad) en Ludo Van Campenhout (schepen in het Stadsbestuur) als belangrijkste iconen die voor eeuwig onder de Antwerpse Joodse paraplu mogen schuilen. Had ik ook maar zo’n ferme paraplu. ;)

Sindsdien geen scheef woord meer over de Nieuw-Vlaamse Alliantie (N-VA) van Burgemeester Bart. Zelfs The Jerusalem Post nam de Antwerpse proteststemmen meteen over, maar dat zal wel toeval zijn geweest. ;) Echter, zoals Tim Engelbart hieronder schrijft over de Nederlandse intenties, bestaat er ook in België een “golfje richting erkenning van Palestina” en het is aan ons, gedreven pro-Israëlactivisten die we zijn, om te voorkomen dat dit “golfje” dra zou kunnen leiden tot een immense “dijkbreuk”.

Vervang in het onderstaande artikel van Tim Engelbart dat heden zondagochtend verscheen in De Dagelijkse Standaard onder de kop “Nee, Nederland moet niet ‘Palestina’ erkennen”, het woord Nederland door België en je snapt meteen de reden en oorsprong van deze topic. Het is geen toeval dat een en ander in de Nederlandse retoriek verdacht veel lijkt op het Belgische verhaal.

Nee, Nederland moet niet ‘Palestina’ erkennen

Nu naast Zweden ook Spanje haast lijkt te willen maken met het erkennen van ‘Palestina’ als zelfstandige staat, doemt ook de vraag op in Nederland. Nederland heeft zich altijd uitgesproken voor het standpunt dat een eventuele staat kan worden opgericht op het moment dat Palestijnen een duurzame vrede uitonderhandelen met Israël.

De Nederlandse regering vindt traditioneel dat stappen in dit zogeheten ‘vredesproces’ genomen door anderen dan de primair bij dit conflict betrokken partijen (namelijk: de Palestijnen en Israël) meestal contraproductief zijn, en de boel eerder op scherp zetten dan toewerken richting een oplossing. Kortom: de partijen moeten er eerst zelf uitkomen, en eventueel achteraf kan Nederland nog wat doen. Maar het is allereerst aan Israël en de Palestijnen zélf om hun problemen op te lossen.

Ik vind dat een verstandige houding. Dagblad Trouw lijkt dat echter anders te zien en neemt ‘kansen op enige verbetering’ waar als ook Nederland zou overgaan tot het officieel erkennen van een Palestijnse staat:

Vandaar dat er een golfje is richting erkenning. Zweden sprak zich er in oktober positief over uit, Frankrijk deze week, Engeland, Ierland en Spanje lijken ook zover. Het Vaticaan zegt overigens al jaren dat alleen een twee-statenoplossing werkt. Het merendeel van de VN-landen erkent de staat Palestina.

Nederland is wat dat betreft allesbehalve een voorloper, eerder een aarzelende middenmoter. Angst voor toename van geweld, angst voor slechte betrekkingen met Israël en gewetensnood over het belonen van geweld hebben tot nu toe erkenning van Palestina tegengehouden. Maar met Hollandse nuchterheid kan net zo goed vastgesteld worden dat het nooit erger kan worden dan het nu is. Daarmee biedt iedere verandering al gauw een kans op enige verbetering.

Ik ben niet principieel tegen een Palestijnse staat, maar wél principieel tegen het toekennen van de status van staat aan een terorristische organisatie. Dat Hamas onder die noemer valt is weinig controversieel: zelfs de Europese Unie, doorgaans op de hand van de Palestijnen, heeft er geen bezwaar in gezien deze club op te nemen op de lijst met verboden terroristische organisaties.

Maar ondanks dat de EU die andere Palestijnse beweging, Fatah (het de facto gezag op de Westelijke Jordaanoever), niet erkent als terroristisch instrument is dit het natuurlijk wel. Normale politieke bewegingen hebben immers geen ‘gewapende tak’ en praten ook niet over het opofferen voor het geloof. Of het doden van “alle Israëli’s“, en al helemaal niet door het omleggen van alle Joden.

Als de Palestijnen hun zelfbestuur in Gaza en op de Jordaanoever dus willen upgraden naar een volwaardige staat, is het allereerst van belang dat ze deradicaliseren. Hun twee meest voorname politieke partijen zijn immers haatzaaiende terroristische organisaties. Zodra die misdadige clubs zijn opgeruimd en ruimhartig afstand wordt genomen van terroristische daden, alsmede van het giftige antisemitisme dat leeft onder Palestijnen, kan heel misschien worden gepraat over een eigen staat.

Maar geen seconde eerder. Een verlangen naar genocide mag immers niet beloond worden met een eigen staat. Misdaad hoort niet te lonen.

door Tim Engelbart

Bart De Wever, achter de schermen de feitelijke baas van België, is nog steeds duidelijk in zijn nopjes met de nakende erkenning van ‘Palestina’ bestuurd door de eenheidsregering van Hamas en Al Fatah.

Op 3 december 2014 berichtte ik hier dat de Belgische regering overweegt om de nep-staat Palestina te erkennen en gaf en passant een flinke sneer naar Bart De Wever en zijn Vlaams-nationale partij N-VA (het ‘Vlaams Blok light‘, zoals wij dat hier heten), de werkelijke motor die achter de creatie zit van het huidige kabinet. Dat werd meteen stevig afgezwakt door enkele Antwerpse Joodse leiders die schreven “dat het allemaal zo’n vaart niet zal lopen.”

Dat deden ze uiteraard met veel liefde en trouw om hun gekende beschermheren af te schermen met André Gantman (fractievoorzitter N-VA in de Antwerpse gemeenteraad) en Ludo Van Campenhout (schepen voor N-VA in het Antwerps Stadsbestuur) als belangrijkste iconen, die naar het zich laat uitschijnen voor eeuwig onder de Antwerpse Joodse paraplu mogen schuilen.

Sindsdien geen scheef woord meer over de Nieuw-Vlaamse Alliantie (N-VA) van Burgemeester Bart. Zelfs The Jerusalem Post nam de Antwerpse proteststemmen meteen over.

Het verraad van België
Maar het liep dus wel een vaart, naar Belgische normen zelfs in sneltreinvaart, want twee weken later is het al zover.

Op dezelfde dag dat het Europees Parlement met een ruime meerderheid van 498 stemmen voor, 88 stemmen tegen en 111 onthoudingen, een resolutie heeft goedgekeurd die moet leiden tot de formele erkenning van Palestina als staat en zijn steun benadrukte aan de tweestatenoplossing, werd op 17 december 2014 in de Belgische Kamer van Volksvertegenwoordigers een voorstel van resolutie ingediend betreffende de erkenning van de Palestijnse Staat door België.

Mahmoud Abbas, de zelfgekroonde Keizer zonder Kleren van ‘Palestina’, voorlopig nog steeds zonder een volk en zonder land maar dankzij België gaat dit allemaal veranderen

Zoals hieronder blijkt uit de namen van indieners, lijkt het slechts een formaliteit te worden vooraleer België de nepstaat Palestina zal erkennen die bij mijn weten zich geografisch gezien nog steeds op Israëlisch grondgebied bevindt. De bewuste ontwerpresolutie in de Kamer van Volksvertegenwoordigers werd ingediend door de drie Vlaamse regeringspartijen N-VA, VLD en CD&V en de franstalige MR die met minister Charles Michel ook de premier levert.

Indieners zijn voor de N-VA Hendrik Vuye (fractieleider in de Kamer voor de N-VA), Peter Luykx (volksvertegenwoordiger voor de N-VA in de Kamer) en Peter De Roover (volksvertegenwoordiger voor de N-VA in de Kamer en ere-voorzitter van de Vlaamse Volksbeweging (VVB).

Voor de christendemocraten CD&V zijn dit Servais Verherstraeten (fractieleider voor de CD&V in de Kamer) en Sarah Claerhout (voorzitster CD&V Gent en eerste opvolger voor de Kamer). Voor de Vlaamse liberalen VLD zijn dit Patrick Dewael (fractieleider voor de Open Vld in de Kamer) en Nele Lijnen (volksvertegenwoordiger voor de VLD in de Kamer)

Voor de franstalige liberale partij MR (Mouvement Réformateur) zijn dit Denis Ducarme (volksvertegenwoordiger in de Kamer voor de MR) en Katrin Jadin (volksvertegenwoordiger in de Kamer voor de MR).

Hieronder een fragment uit de bewuste ontwerpresolutie:

“VERZOEKT DE REGERING:
de Palestijnse Staat te erkennen als Staat en als internationaal rechtssubject op het ogenblik dat het meest geschikt wordt geacht, op basis van o.a. de volgende elementen:

a) de positieve impact van deze erkenning zodat een alomvattend politiek onderhandelingsproces tussen Israël en Palestina opnieuw opgestart of ondersteund kan worden;

b) de evolutie van het overleg tussen de lidstaten van de Europese Unie en van de inspanningen van de EU om het vredesproces te ondersteunen, met het oog op een definitieve en alomvattende oplossing die de legitieme verwachtingen van vrede, veiligheid en welvaart van zowel de Palestijnse als de Israëlische bevolking respecteert;

c) het bestaan van een volwaardige Palestijnse regering met gezag over het hele Palestijnse grondgebied.

Bovendien zullen de erkende grenzen van het grondgebied van de Staat Palestina die van 1967 zijn en kunnen ze enkel gewijzigd worden na onderling overleg tussen de beide partijen.

wordt vervolgd….

door Brabosh.com

Slechts enkele dagen resten dit jaar en tijd voor een round-up te maken omtrent de stand van zaken in België omtrent antisemitisme, Israël en Palestina.

Omtrent Vlaanderen en België heb ik het afgelopen jaar slechts met mondjesmaat bericht. Tenslotte focust ondergetekende blogger zich nagenoeg exclusief op het wel en wee van de Joodse staat Israël. Bovendien gaat het beleid in België ten aanzien van het beleid in Israël haast compleet in tegen de belangen van de Joodse staat en dat is er dit jaar niet op verbeterd, integendeel.

Ook het Joodse leiderschap, zowel in Vlaanderen als in Brussel is intern hopeloos verdeeld met betrekking tot Israël waarover algemeen gesteld kan worden dat er in het algemeen sympathie bestaat tegenover de Joodse staat (behalve dan het locale Satmar en Neturei Karta en andere ultra-orthodoxe en/of extreemlinkse groepen die Israël totaal verwerpen). Echter in het algemeen leeft er hier een grondige antipathie tegenover om het even welk beleid van opeenvolgende Israëlische regeringen. Loyauteit aan Israël leeft nog binnen het grootste deel van de Joodse gemeenschap van België maar ze is niet kritiekloos en dat is jammer.

Wat er ook van zij: een Joodse Lobby of een Israël Lobby, waarvan vele Belgische en Vlaamse antisemieten en Israëlbashers beweren dat deze zou bestaan (helààs: niet dus, dat is een mythe!), zit voorlopig niet in de steigers en een equivalent voor een pro-Israëlorganisatie zoals bv. het Nederlandse Christenen voor Israël is in België/Vlaanderen ook de komende jaren volstrekt ondenkbaar. Ook dat vind ik bijzonder jammer. Kortom: Brabosh.com zit hier al bijna zes jaar helemaal alleen op het internet pro-Israël te boeren en is daar helemaal niet trots op. Integendeel: ik schaam mij diep voor mijn land en mijn  Israëlhatende landgenoten!

Ook binnen het Joodse leiderschap loopt het mank. Bepaalde Joodse leiders leggen zelfs de schuld voor het opkomend antisemitisme in ons land bij Israël omdat het nog steeds geen vredesakkoord heeft gesloten met de Palestijnen. Het wil bij hen maar niet doordringen dat zelfs indien Israël niet (meer) zou bestaan, er ook in deze 21ste eeuw er ontelbare pogroms op Joden zouden zijn uitgevoerd. Onder het mom van Israëlhaat, heeft het antisemitisme zich hernieuwd en is via de achterdeur (Israël) opnieuw opgedaagd in het salon van Jan en Alleman en is van plan om er nog lang te blijven.

Een vreemde eend in deze Vlaams/Belgische bijt in deze anti-Israëlische Belgisch/Vlaamse  woestenij,  is en blijft nog steeds deze blog die wars van alles een eigen koers blijft gaan. Ongebonden, zonder financiële steun van om het even wie en de facto genegeerd en doodgezwegen door zowat elke gekende Joodse organisatie in dit land (op enkele uitzonderingen en individuën na), volgt deze Antwerpse niet-Joodse Zionist en atheïst Brabosh.com rechttoe rechtaan en compromisloos zijn missie: 199 procent loyaal virtueel knokken voor het recht van Israël om in vrede en veiligheid te bestaan en het Joodse volk te laten gedijen in zijn millenia oude heimat in het Midden-Oosten.

Met de blog van Brabosh “Vlaamse Vrienden van Israël” loopt het nog steeds lekker tot grote spijt voor wie het benijdt. Tot nog toe werden over 2014 1.118 artikels gepubliceerd gemiddeld ca. 100 per maand, met slechts een 60-tal artikels over België (5% van het totaal). De blog telde dit jaar ruim 700.000 bezoekers met augustus als piekmaand toen 108.000 mensen deze blog bezochten. De kaap van in het totaal 3 miljoen bezoekers zal binnenkort overschreden worden.

Wat België en Vlaanderen betreft volgt hieronder een overzicht per maand die alles samen een bepaalde teneur weergeeft omtrent de opkomst van het antisemitisme in ons land die nog gevoed wordt door het anti-Israëlisme dat het beleid van de Belgische en de Vlaamse regering typeert. Het is voor iedereen vrij duidelijk dat de Israëlisering van het antisemitisme in België nog steeds in de lift zit.

Januari:

• Dieudonnisering waait over naar Franstalig België: ‘quenelle’ rage treft nu ook premier Elio Di Rupo [lezen]
• Joden ‘veilig’ in Antwerpen dankzij extra bewaking, camera’s, wegblokkades, gepantserde deuren enz. [lezen]
• België zond enkel een senator en Nederland oud-premier Wim Kok naar begrafenis Sharon [lezen]
• De rechtszaak tegen Ariel Sharon in België: Een analyse van de zaak door Dr. Manfred Gerstenfeld [lezen]
• Joodse koepelorganisatie CCOJB haalt uit naar antisemitische schimprede in Belgisch parlement [lezen]
• België benoemt Israëlbasher Charles Ducal als eerste ‘Dichter des Vaderlands’ [lezen]
• Het antisemitisch geheim van de Brusselse Sint-Michiels en Sint-Goedele kathedraal [lezen]

Februari:

• Belgisch parlementslid Louis: Holocaust is een verzinsel en werd gefinancierd door de Zionisten [lezen]
• Getuigenis van een Franstalige Belgisch Joodse familie waarom ze ons land verlaten +video [lezen]
• Supermarkt Delhaize haalt nazi-kamp pyama voor carnaval weer uit de rekken na felle protesten [lezen]
• Intercom op Belgische trein: ‘Wij naderen Auschwitz. Alle Joden worden verzocht straks af te stappen’ [lezen]

Maart:

• Selectieve boycot-Israëlactie loopt ook in België op wieltjes, met steun van de staat en de media [lezen]
• UEFA straft Belgische voetballer voor het uitbrengen van de quenelle, de omgekeerde Hitlergroet [lezen]
• Belgische Liga Tegen Antisemitisme bindt de strijd aan tegen online antisemitisme op sociale media [lezen]

April:

• In Brussel is de strijd tegen het islamistisch antisemitisme noodzakelijk en verre van gewonnen… [lezen]
• Ex-IOC boss Jacques Rogge wordt goodwill VN ambassadeur en gaat Palestijnse kinderen trainen [lezen]

Mei:

• Antwerpse Joden herdenken de Holocaust vandaag donderdag 8 mei 2014 [lezen]
• Vier doden tijdens brutale aanslag in het Joods Museum van België te Brussel [lezen]
• Israël: terreuraanslag in Brussel resultaat van continu opruien tot Israëlhaat en Jodenhaat [lezen]
• Alles over de aanslag in Brussel in aparte rubriek “Brussels pogrom” in 14 artikelen [lezen]
• Verkiezingen 25 mei 2014: Joods stemmen voor het behoud van de Joodse entiteit in België [lezen]
• Joodse verkiezingskandidaten Gantman (N-VA) en Markowitz (Open VLD) komen op voor Israël [lezen]
• Belgische Joodse kandidaten hebben aardig gescoord tijdens de laatste verkiezingen [lezen]

Juni:

• Vlaamse organisatie ‘Vrede vzw’ trekt ten oorlog tegen de Joodse staat op kosten van België [lezen]

Juli:

• Linkse partijen beleggen bij voorkeur hun geld in BNP Parisbas die Iran, Cuba en Soedan financiert [lezen]
• Rakettenoorlog van de terreurgroep Hamas kan de Vlaamse nationale omroep slechts matig boeien [lezen]
• Islamistische Jodenhaat verscholen achter Israëlkritiek tiert welig in Brussel via sociale media [lezen]
• Eitan Barak, eerst gesneuvelde IDF soldaat was een Belg; vandaag 3 soldaten gedood [lezen]
• Na Groot-Brittannië en Denemarken start ook België met economische boycot van Israël [lezen]

Augustus:

• Nederland TOPPIE! Maar in Vlaanderen staat hasbara voor Israël amper op het menu [lezen]

September:

• Antisemitische aanslagen te Brussel: brandstichting in synagoge van Anderlecht [lezen]
• Australië rolt in eigen land IS-netwerk op; België bezorgd om terugkerende Syriëstrijders [lezen]
• Antwerpse politiechef erkent: verscheidene aanslagen van IS recent verijdeld [lezen]

Oktober:

• Arabische landen ‘vechten’ ook mee tegen ISIS en zelfs België scoort eerste doelpunt+video [lezen]
• Nieuwe Belgische premier Charles Michel is geen vriend van Israël, integendeel [lezen]
• Nobelprijswinnaar literatuur Patrick Modiano met Joodse en Antwerpse roots [lezen]
• Voorzitter Vlaamse socialisten Yasmine Kherbach gaat voluit voor islamist Abou Jahjah [lezen]

November:

• Abu JahJah en Movement X radicaliseert en belooft kogels voor de suffe Belgen [lezen]
• Donkere wolken boven Antwerpen na antisemitische aanslag tegen Joodse rabbijn [lezen]
• Pro-Palestijnse Lobby in Vlaanderen krijgt Joods broertje: Amir Haberkorn sticht de EAJS [lezen]

December:

• Wetsvoorstel ingediend betreffende de ‘erkenning van de Palestijnse Staat door België’ [lezen]

Toptien 2014 meest gelezen berichten op Brabosh.com:

1. ISIS wil Jeruzalem veroveren en de Joden uitroeien in het hele Midden-Oosten [lezen]
2. Een bericht uit de eerste hand uit Israël: soldaten aan het front in Gaza [lezen]
3. Luide Palestijnse kritiek op Hamas in Gaza: Wij willen vrede met het Joodse volk, geen oorlog! [lezen]
4. Donkere wolken boven Antwerpen na antisemitische aanslag tegen Joodse rabbijn [lezen]
5. Opmerkelijk: Rusland gaat Israëlisch fruit invoeren om Europese boycot te compenseren [lezen]
6. Opmars in Syrië en Irak van de islamistische terreurgroep ISIS baart Israël grote zorgen [lezen]
7. Opmerkelijk: Vlag van ‘Palestina’ uit het jaar 1939 – Big Surprise! [lezen]
8. Hamas heeft de oorlog tegen Israël verloren; 900 van zijn terroristen kwamen om [lezen]
9. Abu JahJah en Movement X radicaliseert en belooft kogels voor de suffe Belgen [lezen]
10. De vuile oorlog van Hamas: eigen volk opgeofferd als menselijk schild door Likoed.nl [lezen]

Facebookpagina van Gazet van Antwerpen is de populairste stronthoop van Vlaanderen

Een week geleden maakte ik hier een “Jaaroverzicht 2014: de Israëlisering van het antisemitisme in België en Vlaanderen.” Eén van de feiten van het jaar gebeurde in de novembermaand waar op een 50-tal meter van mijn deur toen onder een brug van het Centraal Station van Antwerpen een orthodoxe Jood werd neergestoken met een mes.

Het bericht over die aanslag werd prompt overgenomen door de Vlaamse pers en veroorzaakte op de sociale media voor aardig wat commotie. Antisemieten èn Islamofoben beleefden zichtbaar de joligste tijd van hun leven. Zo ook op de Facebookpagina van de Gazet van Antwerpen, de grootste krant van ‘t Stad. Na protest werd er ingegrepen en werden een aantal reacties verwijderd.

Gisteren in een artikel op de blog van het maandmagazine Joods Actueel reageerde de redactie terecht op de storm van Jodenhaat die uitbrak op de Facebookpagina van de Gazet van Antwerpen en de hele rist anttisemitische reacties die blijkbaar wel door de beugel kunnen volgens de Gazet en er vandaag, 5 januari 2015 nog altijd te lezen zijn.

Het scheldproza tart elke verbeelding, vandaar dat ik hier een reeks screenshots heb aan toegevoegd, zodat iedereen kan ‘genieten’ hoe het er hier in Antwerpen aan toegaat en wat er werkelijk leeft onder de bevolking. Niet echt iets om trots op te zijn. Onbegrijpelijk blijft het feit dat de redactie van Gazet van Antwerpen niet ingrijpt. Daarmee katapulteert de Gazet zich tot de Beerput van Vlaanderen waar de vrije meningsuiting gedegenereerd is tot oproepen tot moord, racisme en discriminatie.

Hieronder de ‘Best Off the Greatest Shit of Antwerp’, tenminste dat wat er NU nog op staat. De goorste drek werd intussen al opgekuisd:

Snelcursus Jodenhaat; Regel nr. 1: “Leg de schuld altijd bij de Joden”

De drempelvrees om zich openlijk te outen als Jodenhater, lijkt in België nagenoeg verdwenen. Antisemieten in België hoeven zich niet langer te verbergen want haat koesteren en die in het publiek en in de sociale media uiten met naam en toenaam is IN en algemeen aanvaardbaar geworden. Joden haten en dat uitspreken wordt opnieuw en vrij algemeen beschouwd als een deel van het recht op vrije meningsuiting en als het ultieme bewijs van sociaal engagement.

Het maandblad Joods Actueel schreef er op zondag net hetzelfde over en legde de verantwoordelijkheid hiervoor ondermeer bij het CGKR, het equivalent van het Nederlandse MDI (Magenta):

“De plegers van dergelijke feiten lijken goed op de hoogte te zijn van het feit dat het Centrum Gelijke Kansen (CGKR) dit alles losjes door de vingers ziet. Dat verklaart de nieuwste trend, waarbij velen hun hatelijkheden niet langer anoniem posten en sommigen dat zelfs met naam en toenaam doen vanaf de werkplek.”

Voorbeeld: Facebookpagina van Gazet van Antwerpen, november 2014 [bron]:

Antisemieten in België verbergen zich niet langer
Naarmate de steun voor de Palestijnse staat toeneemt en het aantal antisemitische incidenten in de meeste Europese landen rechtevenredig groeit, zeggen Belgische Joden dat ze in angst leven. Immigratie naar Israël, geloven sommigen, kan alleen maar het probleem verergeren.

“Wij moeten onze jassen ophangen buiten het klaslokaal en dikwijls vind ik in mijn zakken foto’s van Hitler of Mussolini of van stervende Joden,” zegt Jeremie de Bock, een Joodse student in Brussel, toen hem gevraagd werd de huidige atmosfeer te beschrijven in de hoofdstad van de Europese Unie, meer dan 70 jaren na de Holocaust, en hij vervolgde:

“Enkel voor het plezier stoppen ze een sigarettenaansteker op gas in mijn neus om me te laten zwijgen of om me uit te dagen tot een gevecht, of zeggen ze dat ik moet zwijgen want dat er in het lokaal gasleidingen liggen. Dat alles speelde zich steeds af in het gezicht van de leraars die het werkelijk geen barst kon schelen.”

Israëlisering van het antisemitisme
De groeiende steun in Europa voor een Palestijnse staat, samen met de scherpe toename van antisemitische incidenten in de meesten landen op het continent, presenteren een alarmerend beeld.

Waarnaar mensen eufemistisch refereren als “anti-Israël activiteit” wordt dit door onderzoekers thans gedefinieerd als het “nieuwe antisemitisme”. De Israëlisering van het antisemitisme is duidelijk in opmars in Europa.

Drie van de vijf belangrijkste Europese instellingen bevinden zich in Brussel. In het centrum van de stad, nabij commerciële en toeristische plaatsen, horen we van Belgische onderdanen flagrante uitspraken afleggen tegen Israël en tegen de Joden. Het lijkt erop dat de mensen niet langer bevreesd zijn om het antisemitisme uit te drukken.

Simon de Klerk, een andere Belgische student verklaarde:

“Ik denk dat de Joden in Israël soms een beetje hetzelfde doen als toen zij vroeger in Europa leefden tijdens de Tweede Wereldoorlog. Nu trekken ze muren op en duwen ze mensen in eenzelfde plaats waar ze vroeger zelf zaten. Ze duwen de mensen in een getto in Palestina terwijl ze vroeger zelf in getto’s werden geduwd en ik denk dat ze over die houding moeten nadenken en dat andere mensen niet zouden mogen aandoen omdat er niet veel bevolkinsgroepen zijn die dat zo ondergaan hebben als zijzelves.”

Stephen, een andere Brusselse inwoner die we op straat aanspraken, vertelde:

“Ik beschouw Joden niet als eender welke andere bevolkingsgroep als daar zijn Arabische mensen, Joodse mensen, Kaukasische mensen.  Elk volk heeft het recht om zijn eigen religie te belijden, maar wanneer je in een gemeenschap leeft dien je respect te hebben voor eenieders grenzen. Jouw persoonlijke vrijheid gaat zo ver als de persoonlijke vrijheid van iemand anders en ik denk dat dit iets is dat zij [de Joden] in werkelijkheid tegenwoordig niet respecteren.”

We vroegen aan een voorbijganger genaamd Ashraf of hij denkt dat er inderdaad antisemitisme bestaat in België:

“Wat we hier vandaag zien is een hiërarchie in racisme. Ik ben totaal tegen racisme, maar daar is een hiërarchie waarin antisemitisme aan de top staat en racisme tegen zwarte mensen helemaal beneden staat. Het demonstreert de status van Israël in de wereld van vandaag waarin wij leven.”

Joden in de greep van de angst
De huidige situatie laat zijn sporen na op de locale Joodse gemeenschap. “Er is een atmosfeer van angst,” zegt rabbijn Menachem Margolin, de algemeen directeur van de European Jewish Association (EJA). De dodelijke schietpartij in het Joodse Museum van België te Brussel vorig jaar, maakt het duidelijk hoe reëel het gevaar wel is:

“De autoriteiten waken over onze veiligheid. Zij nemen geen enkel risico. Zij weten dat wij een gemeenschap zijn die wordt bedreigd en de autoriteiten doen alles in hun macht om ons te beschermen. Maar de atmosfeer is tegen ons ook omwille van de gebeurtenissen in het Midden-Oosten die uiteindelijk een impact hebben op ons.”

“Er is een bepaald niveau van antisemitisme in Europa en niet enkel in België,” zegt Philippe Markiewicz, voorzitter van de Joodse Gemeenschap van Brussel, “maar we moeten niet overdrijven. De meerderheid van de Belgische mensen zijn geen antismieten.”

Rabbijn Menachem Margolin (plaatje rechts) gelooft niet dat immigreren naar Israël het antwoord is:

“De aliyah naar Israël verzwakt de Joodse gemeenschap in Europa en het helpt in het algemeen de Europese Joden niet om hun algemeen probleem op te lossen.

Het berokkent zelfs schade, omdat de oplossing voor het antisemitisme in Europe een sterke Joodse gemeenschap is die bereid is om het te bevechten. Als wij groot en sterk zijn kunnen we met de autoriteiten samenwerken en een meer betekenisvolle minderheid zijn.

Aan het eind van de dag zullen de Israëlische ambtenaren, die thans de Joden oproepen om te immigreren naar Israël, uiteindelijk in eigen voet schieten omdat zonder de activiteit van de Joodse gemeenschappen in Europa die in Europa lobbyen voor Israël, de situatie van Israël in de Europese arena nog veel erger zou kunnen zijn.”

door Eli Mandelbaum

in een vertaling door Brabosh.com naar een artikel in Ynet News van 5 januari 2015

met dank aan A. en I. v.d.V. voor de hint: “This is the situation of Jewish people in Belgium !! Only one way for the Jewish people in Belgium: to go to Israel right NOW !!”

De jonge Belgisch-Joodse vrouw Sarah Bitton en haar elf maanden oude kindje bevonden zich in de groep gijzelaars die zich konden verbergen in de koelruimte onder het kosjere restaurant Hyper Cacher in Parijs. Aldus berichtte de krant La Dernière Heure gisteravond laat.

Sarah Bitton is de dochter van de uitbater van de oude koosjere slagerij op de Alsembergse Steenweg te Ukkel, Brussel. Zowat de hele Joodse gemeenschap van Brussel leefde uiteraard intens mee met de aanslag op de kosjere supermarkt te  Parijs.

Nadat de Franse contra-terreurgroep GIGN na vier lange angstige uren eindelijk de gijzelaars konden ontzetten, kwamen alle gijzelaars weer te voorschijn. Even werd gevreesd voor onderkoelingsverschijnselen voor de baby, maar dat bleek gelukkig mee te vallen. De baby had nog steeds een lichaamstemperatuur van 37°.

Eind goed al goed.

door Brabosh.com

Amedy Coulibaly: “Zoveel mogelijk Joden doden om onze broeders in Palestina te wreken…”

De Franse autoriteiten hebben een medeplichtige van Amedy Coulibaly geïdentificeerd, de terrorist die vier Joden vermoordde in een koosjere supermarkt en voordien op straat een politieagente neerschoot, en houden thans in de buitenwijken van Parijs een intensieve klopjacht naar de man die chauffeur speelde voor Coulibaly.

De Franse speurders geloofden aanvankelijk dat zijn echtgenote, de 26-jarige Hayat Boumeddiene, zijn “gewapende en gevaarlijke” handlangster was geweest, maar zij vermoeden dat zij reeds in het begin van de maand via Turkije naar Syrië kon ontkomen. Zij wordt nog steeds opgespoord.

Brusselse wafels en Kalashnikovs

Intussen berichtten op woensdag de Belgische kranten dat de meeste wapens die werden gebruikt door de gebroeders Said and Cherif voor hun aanslag op Charlie Hebdo door hun kompaan Amedy Coulibaly voor minder dan 5.000 euros werden aangekocht nabij het Brusselse Zuidstation (Gare du Midi), een gekende draaischijf voor de illegale wapenhandel in België.

Coulibaly had eerder op 4 december een lening van 6.000 euro afgesloten bij de Franse Cofidis-bank, berichtte aldus de Vlaamse krant Het Laatste Nieuws. Zowel het Kalashnikovgeweer, de granaatwerper en diverse handvuurwapens waarmee 17 mensen werden vermoord waarvan zes Joden, kwamen dus uit België.

Ook het Škorpion machinegeweer van Tsjechische makelei waarmee de Franse terrorist Amedy Coulibaly in de kosjere supermarkt Hyper Cacher vier Joden vermoordde, kwamen van een Brusselse wapenhandelaar. Bovendien heeft zich een dag eerder, dinsdag 13 januari, een man zich aangegeven bij de federale politie van Charleroi die bekende dat hij contact heeft gehad met Amedy Coulibaly.

Na huiszoeking bij de man zouden, althans volgens Het Laatste Nieuws, documenten zijn gevonden waarin onderhandeld wordt over de verkoop van wapens. De verdachte werd gisteren onder aanhoudingsmandaat geplaatst voor illegale wapenhandel. Zijn identiteit werd nog niet vrijgegeven.

De zwanenzang van jihadist van ISIS/ISIL Amedy Coulibaly, Parijs, 9 januari 2015 omstreeks 17u15. De 4-voudige moordenaar baant zich al schietend een weg naar de uitgang van de kosjerse supermarkt en wordt slechts op enkele passen afgestopt door de contra-terreuragenten:

door Brabosh.com

Verviers, België, donderdagavond 15 januari 2015. Anti-Jihad actie van de Belgische contra-terreurdivisie. Twee Jihadisten gedood, derde zwaar gewond. De actie is verre van voorbij. Intussen sluiten vandaag vrijdag de meeste Joodse scholen in Antwerpen hun deuren uit angst voor jihadistische represailles. [foto bron: EPA]

Vermits de anti-terreuractie in België, Duitsland, Frankrijk, Zwitserland, Jemen en nog enkele andere landen nog volop aan de gang is, heeft het voorlopig weinig zin om dit moment er veel over te schrijven. Maar wat nu al duidelijk is dat is dat stilaan België en andere Europese landen in de ban raken van de Arabische islamitische terreur.

Het begint hier zowaar een beetje op Israël te lijken, waar dit soort islamistische Arabische terreur dagelijkse kost is, hoewel ze dat in Europa niet geweten willen hebben. En diegenen die het wél weten leggen de schuld ervoor bij de Joden zélf. Eigen schuld dikken bult.

Het oude uitgemelkte antisemitische verhaal dat het nog altijd erg goed doet bij Jan Modaal, die weliswaar alles weet van voetbal en de beurs, ‘Familie’ en ‘Buren’, maar geen jota weet wat er elders in de wereld gebeurt, tenzij wat hij/zij leest op zijn scheurkalender en de berichten die hij leest op zijn Galaxy Smartphone van 799 euro van twee lijnen lang, hem gratis aangeboden door zijn locale gepolitiseerde TV-zender.

Ontkenning van wat iedereen al lang weet, blijft de teneur in de Belgische linkse sien en in hun zog tientallen dozijnen pro-Palestijnse [lees: anti-Israëlische] en islamitische  organisaties en NGO’s, allen zwaar over-gesubsidieerd door de Belgische staat. Bovendien lijkt het enige waar de politiek-correcten in ons land zich om bekommeren, de nieuwe golf van islamofobie te zijn die er onvermijdelijk zit aan te komen. Dat zal dan ook wel de schuld van de Joden zijn. Let op mijn woorden.

Echter, in werkelijkheid is het hun groezelige politieke agenda die daadwerkelijk structurele veranderingen en maatregelen in de weg staat. Net zoals België en in de rest van de door de terreur geteisterde landen van de Europa Unie, wordt angstvallig vermeden om de ware oorzaak van de terreur aan te pakken en de dingen bij hun naam te noemen: het islamitisch antisemitisme.

In plaats van de noodzakelijke lessen te trekken uit de vele aanslagen die de EU de voorbije jaren teisteren, worden enkel de symptomen bestreden ipv de kanker van de antisemitische jihad met wortel en al uit de grond te rukken en wordt op knullige wijze gepoogd het geweld te bestrijden en in te dijken. Maar meer dan dat hoeft niemand te verwachten. En wie is de pineut van het hele verhaal? Weerom de Joden, mevrouw en mijnheer.

<wordt vervolgd>

door Brabosh.com

Antisemitisme is in opgang in Europa. Enkele dagen na de aanslag op een kosjere supermarkt in Parijs waarbij vier winkelende Joden werden vermoord, trok rabbijn Menachem Margolin, directeur-generaal van het Rabbinical Center of Europe (RCE) en van de European Jewish Association (EJA), in Brussel de straat op en vroeg een aantal Belgen naar hun mening over Joden. De resultaten zijn schokkend.

Aan het woord vertelt een Belg dat Joden in Israël “hetzelfde doen” wat hen werd aangedaan door het genocidale nazi-regime tijdens de Holocaust toen zes miljoen Joden werden vermoord. Hij beweerde dat de Joden [in Israël] muren bouwen en “mensen in getto’s duwen… wanneer ze [in die tijd] zelf in een getto werden geplaatst (sic).”

Een andere Belg beweerde dat er een soort “hiërarchie” zou bestaan in racisme waarin prioriteit wordt verleend aan antisemitisme en racisme tegen zwarten helemaal onderaan staat en dat dit zou komen door Israël’s vermeende invloed in de wereld.

De reikwijdte onthullend van de aan de gang zijnde discriminatie jegens Joden, vertelde Jeremy, een Joodse student in België, hoe antisemieten stiekem foto’s van nazi-leider Adolf Hitler in zijn zakken stoppen en hoe hij in het klaslokaal verbaal wordt beledigd inde aanwezigheid van zijn leraars die het allemaal niks kan schelen.

Gerelateerd op de Vlaamse Vrienden van Israël:

• Kanker van islamistische jihad en virulente Jodenhaat slaat weer toe in België [lezen]
• Antisemieten in België verbergen zich niet langer want openlijk Joden haten kan weer [lezen]
• Facebookpagina Gazet van Antwerpen, de beerput online van antisemitisch Vlaanderen [lezen]
• Jaaroverzicht 2014: de Israëlisering van het antisemitisme in België en Vlaanderen [lezen]

door Brabosh.com

“Ani Yehudi” (Ik ben een Jood)
Iedereen is weer weg en de Europese Joden? Die staan er zoals steeds weer alleen voor…
[cartoon van John Spooner; galerij]

Dozijnen diplomaten evenals verscheidene leden van de Europese Commissie zijn op woensdag 21 januari 2015 te Brussel samengekomen om de 17 slachtoffers te herdenken die omkwamen tijdens de vreselijke aanslagen in Parijs van twee weken geleden. De herdenkingscermonie vond plaats in een Joods gebouw van de Europese Unie te Brussel en werd georganiseerd door de European Jewish Association (EJA), de grootste federatie van Joodse organisaties en gemeenschappen in Europa.

Tijdens de ceremonie benadrukte Frans Timmermans, voormalig Nederlands minister van Buitenlandse Zaken en sinds 1 november 2014 eurocommissaris en eerste vicevoorzitter van de Europese Commissie, de noodzaak om het antisemitisme te bestrijden.

Timmermans trachtte de Joden gerust te stellen die nog beduusd zijn van de aanslag op de kosjere supermarkt Hyper Casher in Parijs waarbij op 9 januari jl. vier Joden koelbloedig werden geëxecuteerd en twee dagen voordien twee Joden werden vermoord in de kantoren van het weekblad Charlie Hebdo. In het totaal werden aldus 6 Joden vermoord op een totaal van 17 slachtoffers. Zij werden enkel vermoord omdat ze Joods zijn.

De andere slachtoffers werden vermoord omdat ze of medewerkers waren van een weekblad dat, althans volgens de radicale politieke Islam, bij herhaling de Profeet Mohammed had afgebeeld en beledigd of omdat ze ordehandhavers waren die hun dienst uitoefenden conform de principes van de Franse democratische republiek. Zo werden tevens 2 veiligheidsagenten en 2 politieagenten geëxecuteerd door de Franse jihadisten.

Eurocommissaris Timmermans:

“Wij hebben de morele en politieke plicht om zo spoedig mogelijk een situatie te creëeren waar niet één Jood in Europa de aandrang voelt om Europa te verlaten omdat hij of zij geen toekomst voor hen ziet op dit continent. Als er geen toekomst is voor de Joden in Europa, is er geen toekomst voor Europa. De Joden van Europa wegnemen is onze ziel wegnemen.

Het antwoord dat we thans de Europese Unie en Europese integratie noemen was een antwoord op deze dreiging. Dat is de reden waarom wij de Europese integratie hebben, niet om economische redenen maar om te voorkomen dat de fouten die wij als Europeanen wij collectief in het verleden hebben gemaakt.

70 jaar na de bevrijding van Auschwitz, moet het onze grootste plicht zijn om te voorkomen dat de geesten en de demonen van het verleden terugkeren. Laten we dit doen voor de slachtoffers die vielen in Parijs als gevolg van de haat.”

Pierre Sellal, de vertegenwoordiger voor Frankrijk aan de Europese Unie, verwierp het anisemitisme in zijn land en erkende dat de aanslag in Hyper Cacher wel degelijk verschilde van de andere twee aanslagen in Frankrijk:

“Journalisten werden vermoord omdat zij journalisten waren, cartoonisten werden vermoord omdat zij cartoonisten waren, maar Joden werden vermoord enkel en alleen omdat ze Joden waren. De tijd is aangebroken voor actie en mobilisering om de Joodse gemeenschap te beschermen.”

Rabbijn Menachem Margolin, directeur-generaal van de EJA, bedankte de officiële vertegenwoordigers voor hun komst maar klaagde erover dat leiders van de Europese Unie “enkel wakker worden wanneer niet-Joden worden vermoord”:

”Waarom nu? Was de terreuraanslag in Toulouse niet genoeg? Was de terreuraanslag in het Joodse Museum niet genoeg? Zijn de honderden antisemitische aanvallen van het afgelopen jaar nietgenoeg ovoor de Europese leiders om samen te komen en hun verantwoordelijkheden op te nemen? Wat gaat er nu gebeuren?

Terwijl de motivatie van de twee gebroeders die de journalisten van Charlie Hebdo vermoordden, officieel gebeurde als weerwraak, zijn er vandaag 3 miljoen Joden in Europa, zijn er duizenden synagogen, kleuterscholen, Joodse scholen, kosjere supermarkten, musea, gemeenschapscentra die allen dagelijks bedreigd worden om geen enkele andere reden dan omdat ze Joods zijn.”

‘Geef ons wapens!’
Enkele dagen geleden lanceerde rabbijn Menachem Margolin van de European Jewish Association (EJA) een oproep aan de landen van de Europese Unie om hun wetgeving aan te passen en een speciale vergunning uit te reiken aan Joodse mensen om wapens te dragen. In een brief schreef hij: “We hereby ask that gun licensing laws are reviewed with immediate effect to allow designated people in the Jewish communities and institutions to own weapons for the essential protection of their communities, as well as receiving the necessary training to protect their members from potential terror attacks.”

Armed and dangerous

Een voorzichtige soortgelijke oproep deed overigens ook hoofdredacteur van het Antwerpse maandblad Joods Actueel Michael Freilich in een interview van 16 januari jl. met ATV, de Antwerpse locale omroep. Echter, sommige Joden waren hier blijkbaar allesbehalve gelukkig mee.

De overwegend Franstalige CCOJB, de organisatie die 39 Joodse organisaties en gemeenschappen van België vertegenwoordigt, achtte het zelfs nodig een persbericht te verspreiden waarin zij zich uitdrukkelijk distancieerden van de oproep van rabbijn Margolin.

Maurice Sosnowski, de tegenwoordige voorzitter van de CCOJB, zei hierover:

“Nous tenons, dans les termes les plus clairs, à nous distancier des déclarations aussi irresponsables que ridicules du Rabbin Menachem Margolin, Président de l’EJA. Celui-ci réclame auprès des autorités des Etats Membres de l’Union Européenne la modification des législations afin de permettre ‘à un maximum de juifs de disposer d’une arme‘”.

Nederlands ex-minister van Buitenlandse Zaken en tegenwoordig eurocommissaris Frans Timmermans en rabbijn Menachem Margolin, directeur-generaal van het EJA, ontsteken enkele kaarsen ter nagedachtenis van de slachtoffers in Parijs van 7-9 januari 2015 [bron foto: EJA]

door Brabosh.com

Het passagiersschip het stoomschip de SS Belgenland (gebouwd in 1878) van The Red Star Line ligt aangemeerd klaar om uit te varen naar de Verenigde Staten met duizenden Europese Joden aan boord. Tussen 1895 en 1903 maakte het beroemde schip talloze overtochten van Liverpool naar Philadelphia. In 1905 werd het schip verkocht aan Italië en hernoemd als SS Venere [poster van het museum The Red Star Line]

Met de toename van het antisemitisme overwegen rechtevenredig honderden Belgische Joden om te immigreren, met als uiteindelijke bestemming voornamelijk naar de Joodse staat Israël. Volgens de laatste berichten van het Joodse Agentschap zijn over de eerste negen maanden van 2014 181 Belgische Joden naar Israël verhuisd vergeleken met 172 over heel 2013.

Antwerpen, 18 januari 2015. Para-commando’s van het Belgisch leger bewaken Joodse instellingen (foto bron: Joods Actueel)

In 2010 was er een toename met 63 procent in het aantal Belgische Joden die alliya maakten naar Israël. Over heel 2010 maakten ca. 250 Joden de grote stap naar Israël, vergeleken met 152 in 2009.

Uiteraard lijken dit geen spectaculaire cijfers maar vergeleken met slechts een 30.400 Belgische Joden [cijfers 2009 Jewish Agency-Israël] is elke honderd Joodse immigranten wel een stevige hap en ca. 1000 Belgische Joodse immigranten tijdens de afgelopen vijf jaren is dat nog meer.

Volgens het Israëlisch dagblad Haaretz, vertelde een verantwoordelijke van het Joodse Agentschap: “Joden in België voelen zich dezer dagen minder veilig dan voordien, wat misschien kan verklaren waarom deze dagen zoveel meer verzoeken zijn omtrent de mogelijkheid tot immigratie.”

Vanzelfsprekend liggen recente aanslagen nog vers in het geheugen zoals bv. de aanslag in mei 2014 in het Joods Museum te Brussel waarbij vier doden vielen. Meer recent een incident in Antwerpen, toen op 15 november 2014 een orthodoxe Joodse man ‘Joshua’ met een mes werd aangevallen maar gelukkig overleefde. De dader van die aanslag wordt nog steeds naarstig opgespoord.

Ariel Kandel (plaatje rechts), directeur van het Joodse Agentschap voor Israël’s operaties in Frankrijk en verantwoordelijk voor de Frans sprekende landen en gebieden zoals ook de Belgische Gewesten van Wallonië en Brussel, vertelde in november 2014:

“Anderhalve maand geleden brachten we een gezamenlijke delegatie van vertegenwoordigers van het Joodse Agentschap en Israël’s ministerie voor Absorptie van Immigranten naar België en Noord-Frankrijk om eerlijke informatie te verstrekken over aliyah.

In het verleden, toen we dergelijke samekomsten hielden kwamen er telkens slechts een paar dozijn mensen opdagen. Dit keer waren het er honderden. We kennen de cijfers van de immigratie zelf nog niet, maar als mensen belangstelling beginnen te vertonen zullen we deze zomer (2015) een merkbare verandering kunnen vaststellen.”

Van een voormalige Franse gezant te zijn voor Israël, keerde Kandel terug naar Israël in de hoop de beveiliging binnen Joodse instellingen te helpen herstellen en verbeteren. Hij vertelde: “Frankrijk is werkelijk het eerste voorbeeld dat we hadden van een westers land waarin de situatie voor de Joodse Gemeenschap snel begon te veranderen. Dus toen ook in België de dingen begonnen te wijzigen wisten we onmiddellijk wat er moest gebeuren. Met name ervoor te zorgen dat de veiligheid van de Joodse Gemeenschap onze topprioriteit is.”

Volgens cijfers van het Joodse Agentschap telden in 2009 de toenmalige 27 lidstaten van de Europese Unie 1.122.900 Joden waarvan de grootste gemeenschappen woonden in Frankrijk (485.000), Groot-Brittannië (293.000) en Duitsland (120.000). België en Nederland hebben relatief kleine Joodse gemeenschappen respectievelijk 30.400 Belgische Joden waarvan ongeveer de helft, overwegend orthodoxe Joden, in Antwerpen woont en ca. 30.000 in Nederland.

Volgens statistieken van het Israëlische onderzoeksbureau CBS van januari 2014 maakten in 2012 18.900 Joden (vanuit de hele wereld) aliyah naar Israël dat over 2013 lichtjes toenam tot 19.200. Over 2014 is dat cijfer plots opgelopen tot 26.500. Dit zijn uiteraard allemaal cijfers omtrent Joodse immigratie naar Israël. Voor immigratie van Joden naar andere landen zijn er geen betrouwbare gegevens voorhanden.

De aliyah stijgt het snelst in Frankrijk van 1.917 in 2012 tot 3.289 in 2013. Van januari tot mei 2014, zijn in het totaal 2.254 Franse Joden naar Israël geimmigreerd, een flinke stijging in vergelijking met dezelfde periode in 2013 toen 580 Franse Joden de overtocht maakten. Voor het hele jaar 2014 zou dat cijfer intussen zijn opgelopen tot ca. 7000. Voor dit jaar (2015) rekent men in Frankrijk op een 10.000 nieuwe Frans-Joodse immigranten volgens Natan Sharansky, de voorzitter van het Joodse Agentschap.

Antwerpen, een wandeling door het Joodse district. Korte filmische impressie met foto’s van Gina Van Hoof, gepubliceerd op 23 maart 2014. Tevens een bezoek aan het museum van The Red Star Line, toen een eeuw geleden tussen 1871 en 1935 ruim twee miljoen mensen waaronder een 500.000 Europese Joden via deze scheepvaartlijn hun heimat verlieten en naar voornamelijk de Verenigde Staten vertrokken via vaste scheepvaartrajecten de lijn Antwerpen-New York; Antwerpen-Canada en Antwerpen-Cuba-Mexico.

door Brabosh.com

Gerelateerd op Vlaamse Vrienden van Israël:

• “Israël als een Joodse Staat en de Wet op de Terugkeer” van 2 juli 2009 [lezen]
• “Joodse migranten o.a. afkomstig uit België worden nieuwe Israëliërs” + video van 26 oktober 2011 [lezen]
• “Aantal Joden dat België verlaat en naar Israël trekt dramatisch toegenomen” van 2 januari 2011 [lezen]
• “Aantal Joden die wegvluchten uit België dit jaar verdubbeld” van 14 december 2010 [lezen]

Europese Unie Joden betogen tegen Israël’s religieus beleid [foto bron: EPA]

De liefde tussen het Joodse leiderschap in Antwerpen en het regeringsbeleid van premier Benjamin Netanjahoe is nooit bijster groot geweest. Sommigen zouden het een progressieve invalshoek willen noemen, maar één ding staat vast in Antwerpen: wie het waagt zich positief uit te spreken omtrent ‘Bibi’ Netanjahoe of Avigdor Lieberman of Naftali Bennett, die heeft het voorgoed verkorven.

Daar kan ondergetekende van meespreken. Who cares? Daar waar de Vlaamse Vrienden van Israël continu 100% loyaal blijven aan Israël met inbegrip van om het even wie eraan de macht is in Israël (dat zijn onze zakens toch niet?!!), is dat wat het Forum betreft allerminst het geval. Getuige het volgende incident dat zich elf dagen geleden afspeelde in Jeruzalem.

Op 13 januari 2015 woonde een delegatie van het Antwerpse Forum der Joodse Organisaties de begrafenis bij van de vier slachtoffers van de aanslag van vrijdag 9 januari 2015 in de kosjere supermarkt Hyper Cacher te Parijs. De erevoorzitters van het Forum, Eli Ringer en Kouky Frohmann brachten de rouwbetuigingen over namens de Belgische Joodse gemeenschap. Het Forum groepeert zoals bekend een 12-tal Joodse organisaties in en om Antwerpen.

Volgens een bericht van het Forum werd na de plechtigheid de Belgische delegatie ontvangen in de Knesset voor een onderhoud met Yuli Edelstein, voorzitter van de Knesset. Nadien hadden ze eveneens een onderhoud met Dr. Eran Lerman, Nationaal afgevaardigde van de Veiligheidsraad en Internationale Zaken in Israël en Minister Zeev Elkin, afgevaardigde van Buitenlandse Zaken en het Defensiecomité van de Knesset.

Eli Ringer, erevoorzitter van het Antwerpse Forum zei tegen de Israëlische officiële vertegenwoordigers dat hij van mening is dat de verklaringen aangaande Frankrijk “gevaarlijk zijn voor de Joden” alsmede de oproep van premier Netanjahoe om massaal naar Israël te immigreren “negatieve percussies kan hebben voor de Joodse gemeenschappen [in de Diaspora].”

Sprekend met The Jerusalem Post vanop de begraafplaats in Jeruzalem na de begrafenis van Yohan Cohen, Philippe Braham, François-Michel Saada en Yoav Hattab, zei Eli Ringer dat hij verklaringen vreesde die Joden waarschuwen om de Diaspora te verlaten, “islamitische extremisten denkbaar kunnen verstouten en zelfs tot verder geweld zouden leiden.”

“Wij zijn uiteraard Israël’s solidariteit met al de Joodse gemeenschappen over de hele wereld erg dankbaar,” zei hij . “Maar ik denk dat het meer efficient zou zijn als zij hun boodschap anders zouden formuleren.” Ringer zei dat hij geloofde dat “het erg belangrijk is dat elke Jood aliyah zou maken,” maar dat hij dacht dat “dergelijke verklaringen de indruk zouden kunnen wekken dat aanslagen de Joden wegjagen en dat diegenen die zich engageren in het geweld zullen zeggen ‘prachtig, prima, we hebben gewonnen’ en hun inspanningen zullen verdubbelen. Zeggen ‘u bent in gevaar,’ is een foute boodschap,” zei hij.

Ringer stelde voor om een pan-Europese Joodse organisatie op te richten, gescheiden van de dagdagelijkse communautaire politiek, die zich uitsluitend tot het antisemitisme zou richten, die zou uitleggen dat de enige hoop voor Joodse veiligheid in eenheid zou liggen.

Wel een beetje vreemd want een verwante organisatie met dat doel bestaat reeds in België. Joël Rubinfeld, voormalig voorzitter van het CCOJB en lid en vice-voorzitter van het Europese Joodse Parlement (EJP) richtte een jaar geleden de Ligue Belge contre l’Antisémitisme (LBCA) op. Echter Antwerpen liet het afweten en negeerde straal het initiatief.

De eenheid waar Eli Ringer toe opriep in Jeruzalem moet blijkbaar een poging zijn om het feit te maskeren dat in België de Joden van Brussel, Wallonië en Vlaanderen onderling dermate verdeeld zijn dat ze niet eens door dezelfde deur raken, ondanks herhaalde pogingen om de plooien glad te strijken na opeenvolgende meningsverschillen. En dat is nog zacht uitgedrukt.

Ringer herhaalde terecht de “teleurstelling die veel Joden op het continent voelden toen het Europees Parlement er niet in slaagde om een task force omtrent antisemitisme op te richten, ondanks de aanvankelijke steun van een aanzienlijk aantal juristen. Dit toonde een gebrek aan begrip voor de ernst van de kwestie van het antisemitisme, zeiden vele Joodse leiders op dat ogenblik.”

“Terwijl de veiligheid kan worden verhoogd, zeiden de Europeanen dat ze nog steeds niet het belang begrijpen van het hoofd te bieden aan de dreiging van de radicale Islam als een ideologie,” zei Ringer.

door Brabosh.com

Het stof rond de moorden in Charlie Hebdo is nog steeds niet gaat liggen en zo te merken blijft dit de gemoederen oplaaien. De Vlaamse krant Het Laatste Nieuws bericht heden over een zwaar incident dat onlangs plaatsvond in een school te Anderlecht, deelgemeente van Brussel. Aanleiding tot het geweld waren de moorden in de kantoren van Charlie Hebdo van 7 januari 2015.

Een leraar geschiedenis had in de klas gezegd dat kritiek op de tekeningen in Charlie Hebdo geen geldige reden was om mensen te vermoorden. Younes B. – een leerling uit het zesde jaar automechanica – was het daar niet mee eens en startte een petitie op om het ontslag van de leraar te eisen. Eerder had hij al ­verkondigd dat hij “de hand van de daders” wou schudden.

Achttien leerlingen van de bewuste klas ondertekenden zijn petitie, maar een van de leerlingen, de 20-jarige Amadou B., weigerde die te tekenen. Op donderdag 29 januari 2015 werd hij na het verlaten van de school zwaar aangepakt door een tiental daders die hem minutenlang bewerkten met een baseballknuppel. Amadou werd met zware hoofdwonden naar het ziekenhuis overgebracht. De politie onderzoekt de zaak.

Pagina uit Het Laatste Nieuws van 2 februari 2015 [bron]:

Met dank aan Tiki S. voor de hint: “België 2015!!!!!!!!”

Station van Powiercie, Polen, 1942. Joden worden in open beestenwagons gedeporteerd naar Auschwitz om er meteen na aankomst vergast en verbrand te worden [foto bron: ZIH Warsaw – Joods Historisch Museum van Warschau]

Een leraar wiskunde die les geeft in het vijfde leerjaar aan het lyceum Émile Jacqmain te Etterbeek (deelgemeente van Brussel) heeft zich in de klas bijzonder schofterig gedragen tegenover een 16-jarige Joodse leerlinge, berichtte La Dernière Heure op vrijdag 6 januari. Ten overstaan van de klas leerlingen zei de leraar de volgende antisemitische woorden:

“Als je niet tevreden bent mag je de trein nemen en terugkeren naar Polen”
[orig.: ‘Si tu n’es pas contente, tu peux prendre le train et rentrer en Pologne”]

Volgens het Brusselse dagblad heeft hij daar nog aan toegevoegd:

“Ze zouden ze [de Joden] allemaal op [trein]wagons moeten zetten.”
[Orig.: “On devrait tous les mettre dans des wagons.”]

De feiten vonden plaats op 22 januari 2015. Geschokt, de student ingeschreven voor de leer Judaïsme in haar school, werden de ouders gewaarschuwd en hebben zij contact opgenomen met de schooldirectie. Verontschuldigingen door de docent vier dagen later werden niet aanvaard door de betrokken student: de laatste verliet de klas uit protest.

Joël Rubinfeld, president van de LBCA (Ligue Belge contre l’Antisémitisme) reageerde:

“De dossiers die meestal worden behandeld in scholen zijn feiten gepleegd jegens de leerlingen. In dit geval een leraar. Het is een verschrikkelijk verzwarende omstandigheid voor ons omdat hij zeggenschap heeft over zijn studenten. Deze opmerkingen ondermijnen de sereniteit die zou moeten heersen in de scholen.”

Het incident zal niet zonder gevolg blijven, heeft de directie verzekerd. Een disciplinair dossier werd geopend en de leraar werd opgeroepen door de inspectie. Een klacht bij de politie werd neergelegd door de ouders, bevestigde het parket van Brussel. De groot-grootouders alsook de grootvader van het meisje werden in KZ Auschwitz-Birkenau vermoord.

door Brabosh.com

met dank aan M.W. voor de hint.