In Brussel hebben het Europees Parlement en de Europese Raad de afgelopen jaren strenge regels aangenomen om antisemitisme tegen te gaan, maar het gastland van de EU voelt zich niet getroffen. Het is tijd dat hier verandering in komt en de EU-instellingen moeten hierin een essentiële rol spelen – en meer met daden dan met woorden.
Sommige Belgische politici willen Israël al lang in de beklaagdenbank plaatsen, en ze vonden een welkome gelegenheid om dat te doen in de reactie van Israël op de recente raketaanvallen door een internationaal erkende terroristische groepering, Hamas. Het debat is verschoven naar flagrant antisemitisme.
De leider van de Vlaamse Groene Partij, Meyrem Almaci, beschuldigde “joden” er onbeschaamd van dat ze de Palestijnen aandeden wat ze tijdens de Holocaust hebben doorstaan. En ze vertelde opzettelijk de onwaarheid door te suggereren dat Israël de “Joden” maar niet de Arabische bevolking tegen Covid19 vaccineerde.
De Vlaamse Groenen kondigden dus aan om gerichte sancties tegen Israël op tafel te leggen bij de federale regering. Dat maakte Almaci op 17 mei bekend in het tv-programma ‘De afspraak’ van de publieke omroep VRT.
Almaci stelde voor om producten uit Israëlische nederzettingen te boycotten en geldstromen naar deze gebieden te blokkeren. “Ik denk dat er nu een stevige internationale druk moet komen om ons land (België) het voortouw te laten nemen in deze kwestie binnen Europa“, zei Almaci.
En in de linkse krant De Morgen van 17 mei 2021 zei Almaci:
En een journalist van het programma stipte zelfs de mythe van dubbele loyaliteit aan: ze stelde voortdurend de joodse afkomst in vraag van Sophie Wilmès, de huidige minister van Buitenlandse Zaken van België. En een andere journalist in de studio probeerde haar vrij te pleiten door te zeggen dat de politicus eerder uit een katholiek gezin kwam.
En je kunt het haast niet geloven: in 2021 debatteert een tv-programma daadwerkelijk over het berechten van de huidige minister van Buitenlandse Zaken van België wegens dubbele loyaliteit.
Natuurlijk spraken ze niet over de afkomst van een andere deelnemer aan dit debat of andere politici in België of waar dan ook in Europa. Het is de vermeende jodin die wordt gewantrouwd. Een mythe van dubbele loyaliteit dat Europa weet welke gruweldaden het al heeft gerechtvaardigd.
Het Joodse volk staat dus weer onder algemene verdenking, zoals ze dat al waren sinds de middeleeuwen. Mevrouw Wilmès werd vorig jaar de eerste vrouwelijke premier van België en leidde het land door de eerste golf van de pandemie. Nu ze aan het roer staat van de Belgische diplomatie, wordt ze door enkele van haar coalitiepartners bekritiseerd vanwege haar gebrek aan hardheid tegenover de staat Israël.
Antisemitisme, dat al tientallen jaren in verschillende vormen in België hoogtij viert, bereikte nu de elite van het land.
“Het is een beetje overdreven … waarschijnlijk omdat ze Duits is” – dat is waar de waarnemend vice-premier van België Petra De Sutter (een groene politicus) een deel van de State of the Union-toespraak van EU-Commissievoorzitter Ursula von der Leyen toe heeft gereduceerd.
Die laatste had inderdaad melding gemaakt van de vreselijke antisemitische uitspattingen van het carnaval van Aalst in februari 2020. In de Vlaamse stad hadden gemaskerde mensen zoals van de “Stürmer” geparadeerd met haakneuzen en baikeles evenals zakken met geld. Na protesten verloor het carnaval zijn UNESCO-werelderfgoedstatus.
Een paar maanden eerder had de huidige Belgische minister van Justitie Vincent Van Quickenborne (van de Liberale Partij) getweet: “De Joodse lobby draait overuren, na Aalst, in Washington”, waarbij hij vrolijk beschuldigingen van antisemitisme in België vermengde met verklaringen van Israëlische ministers die de Verenigde Staten bezoeken.
Zonder in te gaan op de moord in 1989 op de voorzitter van de joodse organisaties in België, dr. Joseph Wybran, of op de andere antisemitische aanvallen van de jaren tachtig, zijn de gebeurtenissen die het laatste decennium in dit land hebben gekenmerkt, een tragedie.
In 2014 voerde België de eerste daad van deze tragedie uit: van een affiche buiten een café “Honden toegestaan, maar geen joden”, tot de oproep tot moord op joden in de straten van Antwerpen, tot de terroristische aanslag op het Joods Museum in Brussel.
De tragedie ging onverminderd door met het oplaaien van antisemitisme en de ontkenning van de Holocaust op sociale netwerken en in extreemrechtse kringen, en vervolgens met het carnaval van Aalst om op te roepen tot oorlog tegen Joden aan de rand van pro-Palestijnse demonstraties in juni 2020 of in Mei 2021. Wie weet wat er nog zal volgen?
Als de elites van het land vandaag besmet zijn met het virus van antisemitisme, komt dat omdat antisemitisme in België te lang een probleem is geweest waar alleen de joden echt om gaven. Of het nu uit extremistische kringen komt, van rechts of van links, of van bepaalde delen van de moslimgemeenschappen, het is nooit effectief bestreden.
Het wordt hoog tijd dat hier verandering in komt. Europa moet België redden van het antisemitisme dat het langzaam opeet.
Bronnen:
- naar een artikel van Maram Stern “Belgium: A leading role in fighting Israel and Jews?” van 11 juni 2021 op de site van New Europe