De weekeind editie van de krant Het Laatste Nieuws (HLN) pakt uitgebreid uit over de heropkomst van de plaag van het antisemitisme in Antwerpen verspreid over twee pagina’s (plaatje onderaan; screenshot digi-HLN en de verwijzigingen einde artikel).
Een en ander lijkt nog erger dan ik dacht, wist en of vermoedde. En het zijn voornamelijk de als zodanig herkenbare chassidische Joden die van Jodenhaat, verbaal én fysiek, het slachtoffer zijn.
Bovendien schamen ze zich of zijn ze te bang om erover te praten ook niet met hun Joodse vrienden of familieleden en velen zoniet de meesten doen niet eens aangifte bij de locale politie. Nochtans mankeert het niet aan politieagenten in de getroffen Antwerpse wijken waar veel Joodse gezinnen wonen inclusief de straat waar ik zelf woon.
Een enkeling wil het wel eens vertellen: zoals bv. de 36-jarige orthodoxe Miriam:
De woorden ‘vuile Jood’ gebruiken ze de laatste tijd enorm veel, ja. Ik ben het gewend, dat ze ons zo noemen. Ik schrik er niet meer van. Wanneer ik het hoor, loop ik haastig door en kan ik alleen maar denken aan hoe onveilig ik me waan in mijn eigen stad, in mijn eigen straat. Om dezelfde reden. Ik ga overdag zelfs in mijn eigen buurt niet gemakkelijk meer de straat op. Boodschappen doen is bij mij: vlug naar de winkel en vlug terug naar huis. Misschien wordt het wel tijd om in de nabije toekomst weg te trekken uit België. Ik zou dat heel erg vinden, want mijn ouders en familie en vrienden wonen hier. Ondanks alles ben ik er ook fier op dat ik een Belgische ben. Maar als het zo blijft verder evolueren, zal het straks misschien niet anders kunnen.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog werden ca. 25.000 Belgische Joden vermoord. Na de oorlog werden zij opgevolgd (of vervangen zeg maar) door Joodse families afkomstig vanuit Oost-Europese landen zoals Polen, Hongarije, Roemenië, Tsjechië en elders. De 2de en 3de generatie Joden van deze immigranten hebben zich prima aangepast aan de Belgische context, inclusief rechten én plichten en spreken bovendien erg goed tot perfect Nederlands.
Het klopt dat ze zich afzonderen en op het eerste gezicht enigszins schuw en afstandelijk overkomen. Maar eens ze je een beetje kennen en vertrouwen sta je verbaasd hoe hartelijk en vriendelijk ze wel zijn. Helaas neemt het wantrouwen jegens niet-Joden opnieuw toe veroorzaakt door de heropleving van de Jodenhetze.
“Ik voel me [sinds ik ben aangevallen op straat] heel onzeker en angstig”, zegt Abraham. “Wat gaat het volgende zijn? Kwetsende woorden zijn we inderdaad – helaas – gewend. Maar fysiek geweld? Wat moet ik doen? Blijven of vertrekken? En naar waar dan? In heel Europa neemt het antisemitisme toe. Waar zal ik mij dan wel veilig kunnen wanen?”
Journalist Hans Knoop (75), kind van ondergedoken ouders, schrikt er niet van dat het antisemitisme in heel Europa is toegenomen en hij vertelde in een interview met HLN:
Het antisemitisme is een fenomeen dat al 3.000 jaar bestaat. Er is niks nieuws aan. Je hebt periodes dat het onderhuids woekert en periodes, zoals nu, dat het opflakkert. Waarom het net in deze tijden zo openlijk hoor- en zichtbaar is? Omdat het nu van drie kanten tegelijk komt. Antisemitisme hoort niet meer alleen bij extreemrechts, maar is nu ook uitgewaaierd naar extreemlinks onder het mom van anti-Zionisme. Kritiek op het beleid van Israël is een manier geworden om Joden te kwetsen. Tel daarbij de almaar groeiende moslimpopulatie in Europa, van wie velen – niét allemaal, dat wil ik er hier héél uitdrukkelijk bij zeggen – vanuit een antisemitische kijk op Joden zijn opgevoed. In hun perceptie hebben de Joden het land van de Palestijnen gestolen.
Bronnen:
naar een artikel ““Het komt van drie kanten tegelijk: extreemrechts, extreemlinks én groot deel van moslims”” en een artikel ““Onze zoon van 15, een tenger ventje, kreeg een vuistslag in zijn gezicht. Omdat hij jood is”” en een artikel “Antwerpse Joden “We zouden élke dag naar politie kunnen stappen” Antwerpse drugsmaffia gooit weer met granaten” van 9 maart 2019 op de site van Het Laatste Nieuws (HLN)